دنباله دار ها

احتمالا شما هم آن دسته افسانه ها را در مورد دنباله دار ها شنیده اید که آرزو ها را برآورده میکند! اما واقعا دنباله دار ها چیستند؟در این پست در این مورد صحبت میکنیم.

دنباله‌دارهای نورانی اجرامی بسیار حیرت انگیز در آسمان شب هستند. دنباله دارها کوچک هستند یعنی سرتاسرشان بیشتر از چند کیلومتر نیست و از سنگ، غبار و یخ تشکیل شدند. دنباله دارها در مدارهایی بیضی شکل و دراز دور خورشید گردش می‌کنند اما زمانی دنباله‌شان شکل می‌گیرد که به خورشید نزدیک‌تر می‌شوند.

اجزای دنباله‌دار کما (گیسو) ابری از گاز، بیشتر هیدروژن که در اطراف هسته شکل می‌گیرد و ممکن است تا یک میلیون کیلومتر طول داشته باشد. هسته هسته‌ی جامد دنباله دار معمولاً حدود یک تا ۱۰ کیلومتر قطر دارد. دم یونی تشکیل شده از الکترون‌ها و اتم‌های گاز که نور فرابنفش خورشید آنها را از کما بیرون می‌کشد. دم غباری تشکیل شده از ذرات ریز که معمولاً پُف کرده و خمیده به نظر می‌آیند.

دم دنباله‌دار وقتی دنباله داری به خورشید نزدیک می‌شود انرژی خورشید یخ روی آن را گرم می‌کند و به نقطه جوش می‌رساند. دنباله دار گرم شده و از خود گاز و غباری بیرون می‌دهد و به این ترتیب دنباله‌ی آن شکل می‌گیرد از طرف دیگر جریانی ثابت از ذرات از خورشید منتشر می‌شوند که به نام باد خورشیدی شناخته می‌شوند. این جریان به دنباله‌دار نیرو وارد می‌کند برای همین است که دم دنباله دارها همیشه در جهت مخالف خورشید است.

اخترشناسان نمی‌توانند به طور دقیق بگویند دنباله دار بزرگ بعدی چه زمانی از آسمان شب عبور می‌کند. در بیش از ۵۰ سال گذشته حدوداً هر ۵ تا ۱۰ سال دنباله داری نورانی در آسمان پدیدار شده است. وقتی دنباله داری در آسمان ظاهر می‌شود مثل شهاب‌ها در لحظه پدیدار و ناپدید نمی‌شود. از آنجا که دنباله دارها میلیون‌ها کیلومتر از ما دورند چندین هفته در آسمان قابل رؤیت اند.

اهمیت دنباله‌دار ها اخترشناسان دنباله دارها را بررسی می‌کنند چون می‌توانند به کمک آنها درباره‌ی موادی که گرد هم آمده و سیاره‌ها و قمرها را تشکیل داده‌اند، اطلاعات به دست بیاورند. احتمالاً بیشترین حجم آب روی کره ی زمین را دنباله دارها و در کنار آنها سیارک‌ها حمل کرده اند.

دنباله‌دار نئووایز در ژوئیه ی ۲۰۲۰ ناظران برای اولین بار در قرن حاضر دنباله داری نورانی را با چشم غیر مسلح در نیمکره شمالی دیدند. اسم این دنباله دار را به افتخار مأموریت ماهواره ای کاوشگر نئووایز، نقشه بردار فروسرخ میدان وسیع که ناسا برای رصد اجرام نزدیک زمین فرستاده بود، انتخاب کردند. این کاوشگر برای اولین بار دنباله‌دار نئووایز را رصد کرد. در زمان رویت این دنباله‌دار نزدیک به ۱۹۰ میلیون مایل از خورشید فاصله داشت. این دنباله دار به سرعت از بخش داخلی منظومه ی شمسی عبور کرد و دم زیبای آن تشکیل شد. دنباله دار نئووایز از این جهت خاص بود که مداری کشیده و دراز به دور خورشید دارد. آخرین انسان‌هایی که پیش از ما این دنباله دار را دیدند در هزاره‌ی سوم پیش از میلاد زندگی می‌کردند!