درس زندگی...

بسم الله الرحمن الرحیم

«انسان» با قدم های بلند و محکمی به جلو حرکت میکرد. با هر قدمش، پایش درون برف فرو میرفت و تلاشش برای بیرون آوردن آن از درون برف، راه رفتنش را کند میکرد. اما می دانست هرچقدر هم سخت باشد، بالاخره می رسد. مه همه جا را فرا گرفته بود. دور تا دورش سفیدی مطلق بود. به رد پاهایش که پشت سرش بر روی برف ها به جا گذاشته بود خیره شد. با خود گفت:« وقتی کارم تمام شود و برگردم، با ردپاهایم راه راه پیدا خواهم کرد» بنابراین به راهش ادامه داد. مدتی بعد از اینکه به مقصدش رسید، کارش را انجام داد و برگشت. اما وقتی به زمین پر از برف رسید، هیچ اثری از ردپاهایش نبود. «انسان» همه جا را گشت. حتی یک جای پا از او روی برف ها باقی نمانده بود. با شنیدن صدایی از بالای سرش، به پرنده سفید رنگ نگاه کرد.

پرنده گفت:« به دنبال چه میگردی؟» «انسان» گفت:« به دنبال رد پاهایم میگردم. تا بتوانم به مقصد خویش برسم» پرنده گفت:« هیچ ردی از تو باقی نمانده. همه آنها به سرعت پر شده اند.» «انسان» با ناراحتی گفت: «حالا چگونه برگردم؟» پرنده گفت:« اگر رد پاهایت به این سرعت پر شده شاید نباید هیچگاه به آنجا برگردی. به جلو قدم بردار‌ و هرگز به آنجا برنگرد.» «انسان» لحظه ای درنگ کرد. سپس بدون نگاه کردن به پشت سرش، به جلو حرکت کرد. نمی دانست راه پیش رویش چگونه خواهد گذشت‌. اما این را می دانست که هرگز نباید به گذشته برگشت.

آری... این یک داستان براساس حقیقت زندگی ما بود. وقتی بخواهی به سوی هدفت بروی، سختی های زیادی میکشی. گاهی پاهایت در برفی از سختی فرو می رود. اما باید آن را بیرون بکشی و به جلو قدم برداری. هرچقدر هم طول بکشد، صبر کن و ادامه بده.

باید این را بدانی که با سفر به هدفت، شاید می بایست خیلی ها را ترک کنی. کسانی که اگر باشند، راهت را سد میکنند. با رفتن تو از میان آنان جای خالی ات به سرعت پر میشود. طوری که وقتی به آنها نگاه کنی، گویی هرگز در زندگی شان نبودی. در این لحظه ناراحت نشو. زیرا همانطور که پرنده گفت:« اگر رد پاهایت به این سرعت پر شده شاید نباید هیچگاه به آنجا برگردی. به جلو قدم بردار‌ و هرگز به آنجا برنگرد.» این هدیه خداوند به توست. و شاید روزی که به هدفت رسیدی، حکمت خدا را دریابی.

و این را بدان، اگر نمی دانی راه پیش رویت چگونه است، کافی است به خدا توکل کنی و فقط حرکت کنی. همان خدایی که رد پاهایت روی برف ها را پر کرد تا تو به مقصد بهتری بروی...