سحابی؟

چطور سحابی‌ها هم محل تولد ستاره‌ها هستند هم محل مرگ آنها؟

سحابی به معنای ابر است و وقتی درباره سحابی‏‌هایی که در فضا وجود دارد صحبت می‌کنیم منظورمان ابرهای گازی از جنس هلیوم و هیدروژن و عناصر دیگر است. وقتی با تلسکوپ‏‌های قوی به سحابی‎‌‌ها نگاه کنیم می‌‎توانیم رنگ‏‌های آنها را ببینیم. بله آنها به رنگ‎‌‌های مختلف دیده می‌‎شوند که ناشی از داغ شدن عناصر مختلف درون سحابی‌‏هاست.

این ابرهای رقیق معمولا بعد از مدتی به دلیل وجود نیروی جاذبه کمی فشرده می‌‏شوند و گازها و ذرات غبار در قسمت‌‎های فشرده شده توده‎ای را تشکیل می‌‎دهند که سنگین و سنگین‌‎تر می‌‎شود و با بیشتر شدن نیروی گرانش، این توده‌‏ها کم‌‎‌‌‌کم به شکل کُره درمی‌آید. تمام این فرآیند چندین میلیون سال طول می‌‎کشد و در نهایت ستاره‎ا در دل سحابی متولد می‌‎شوند. در واقع سحابی‌ها به دلیل داشتن گازهای متراکم و ذرات غبار می‌‎توانند محیط‌‏های خوبی برای تولد ستاره‌ها باشند.

به همین خاطر به آنها زایشگاه‌های ستاره‌ای هم گفته می‌شود. اما جالب است بدانید همین سحابی‌ها می‌‎توانند محلی برای روزهای آخر عمر ستاره‌ها هم باشند زیرا خیلی از ستاره‌ها در سال‌های پایانی عمرشان انفجارهای عظیمی دارند که باعث می‌‎شود مواد درون آنها به بیرون پرتاب شود، در اثر این انفجارها بخش‌‏هایی از لایه‌های بیرونی ستاره به اطراف پراکنده می‌‏شوند و شکل‌‏های جالبی را به وجود می‌‏آورند.این سحابی‌‏ها نشان می‌‏دهند در اطراف آنها ستاره‏ای مرده قرار دارد که گازها و مواد داخلش در فضای اطراف پخش شده است. به همین خاطر است که سحابی را به عنوان قبرستان ستاره‌ای هم می‌‎شناسیم.

در ادامه نظر شما را به دیدن تصاویر زیبای چند نمونه سحابی جلب میکنیم؛

سحابی گسیلشی سه سو به نام ان سی جی 604 در یک بازوی مارپیچی از کهکشان سه سو قرار گرفته است.

سحابی خرچنگ یا سحابی M1

سحابی رتیل