دریک،سکه طلایی در دوران...

دَریک، سکه زر ایران در دوره هخامنشی منسوب به خشایارشاه و داریوش بزرگ است. جنس این سکه از طلا است و روی سکه پادشاه یا سردار ایرانی هک شده که زانو زده و نیزع و کمانی در دست دارد. پشت سکه طرح خاصی هک نشده است. با بررسی سکه های دیگری از دوره هخامنشیان باستان شناسان متوجه شدن در آن دوره پشت سکه‌ها طرح خاصی نداشته‌است.

در زمان هخامنشیان هیچ‌یک از ساتراپ ها فرمانداران محلی حق نداشتند بدون پروانه داریوش بزرگ به نام خود سکه زنند، اها فقط اجازه داشتند با پروانه داریوش بزرگ سکهی نقره بزنند، چرا که ضرب سکه ی دریک در انحصار مرکز بود. یکی از مهمترین ایل های منطقه بکر و سرسخت رشته کوه زاگرس در لرستان نیز به همین اسم (دریک _دریک وند یا دیرکوند) نامگذاری شده است و طبق گفته 'ولادیمیر مینورسکی' تاریخ شناس معروف، دریکوندها خزانه داران هخامنشی بوده اند.

دریک را داریک هم میگویند اما گفتار درست آن دَریک است. طبق نظریه ارنست هرتسفلد، دریک از نام داریوش بزرگ گرفته شده‌است.ابراهیم پورداوود( ایران‌شناس) معتقد بود که یونانیان، نام سکه طلا در زمان هخامنشی را چون ساخته داریوش بزرگ بود به یونانی «دریکوس» (Dreikos) یا «داریک» یا «دریک» به معنی «داریوشی» می‌نامیدند. اما بعضی از پژوهشگران معتقدند که دریک از واژه ذَریگ یا زریگ در زبان پارسی باستان به معنی زرین (صفت نسبی از ستاک «دَرَنیه»(در اوستایی زرنیه) به معنی زر یا طلا ) گرفته شده‌است.

در دوره ی ۲۰۰ ساله ی پادشاهی هخامنشیان، سکه‌های نیم دریکی و یک چهارم دریکی نیز ضرب شدند.