اشتباه بود؟

عطر یاد تو مثل زخم‌هایی عمیق به قلبم فشار می‌آورند و یادآور چیزهایی می‌شوند که پیش از این متوجه آن‌ها نبوده‌ام هر جا که می‌روم، بوی تو را حس می‌کنم. یادت هست آخرین باری که به تو آفتاب‌گردان هدیه کردم؟

آن لحظه که طوری برایم خندیدی که چشمانت به سمت بالا کشیده شدند و گونه‌هایت به رنگ هلو درآمدند، هنوز هم در ذهنم زنده است. راستش را بخواهم بگویم، در آن لحظه قلبم را حس نکردم. آیا ممکن است دوباره، فقط برای من، آن‌طور بخندی؟

بله درست است، من ترسویی هستم که تصمیم گرفتم از تو دور شوم و زندگی‌ات را با شخص دیگری در ذهنم بازسازی کنم، اما متاسفانه شکست خوردم. خودم را بازنده می‌دانم و فهمیدم قلبم همیشه در پیوند با توست؛ زندگی‌ام در این شهر غریب هیچ معنایی ندارد

دلم می‌خواهد برگردم، اما ترس و دلشوره همچون خوره به جانم افتاده‌اند. هنوز با بخش تاریک افکارم در جنگ هستم؛ سوال‌هایی که ذهنم را از هم می‌پاشند و من همینجا ایستاده‌ام. هرروز اما با خودم فکر می‌کنم هنوز هم آفتاب‌گردان‌های ما در دل تو جا دارند؟ چون در نهایت فهمیدم زندگی‌ام را بدون چشمانت نمی‌خواهم. نمی‌توانم بیشتر از این دور بمانم؛

حتی اگر همه چیز تغییر کرده باشد. فکرمیکنم،عشق ما ارزش این را دارد که دوباره امتحانش کنیم. این بار با هم و قسم می‌خورم که هیچ وقت، هرگز دیگر ترکت نکنم..