اختلال شخصیتی اسکیزوتایپال

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال (انگلیسی: Schizotypal personality disorder (STPD)) نوعی اختلال شخصیت است که با ویژگی‌هایی همچون بدگمانی، ترس اجتماعی، علاقه به انزوای اجتماعی،تفکر جادویی، عقاید منحصر به فرد، خطاهای ادراکی و مسخ واقعیت مشخص می‌شود.

این اختلال شخصیت می‌تواند به بنیادگرایی مذهبی نیز منتهی شود که شخص درگیر احساسات و نقش پیامبرگونه می‌شود و خود را دارای قدرت ویژه‌ای می‌بیند.

بیشتر اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوتایپال(STPD)، در سال‌های نوجوانی شروع می‌شوند که شخصیت بیشتر رشد می‌کند و به بلوغ می‌رسد. آمارها نشان می‌دهد که این اختلال شخصیت در مردها شایع‌تر از خانم‌ها است. این اختلال نسبتا نادر است و تقریبا 3 تا 5 درصد مردم ایالات‌متحده به آن مبتلا هستند.

علائم اسکیزوتایپال افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در موقعیت‌های اجتماعی ناراحتی و پریشانی شدیدی را تجربه می‌کنند. آن‌ها در ایجاد روابط نزدیک و حفظ روابط با دیگران مشکلات زیادی دارند که این مشکل بیشتر به دلیل تفسیر تحریف‌شده از تعاملات اجتماعی و همچنین رفتار اجتماعی عجیب و غریب آن‌ها به وجود می‌آید. در ادامه می‌توانید با رایج‌ترین علائم اختلال شخصیت اسکیزوتایپال آشنا شوید.

علت بروز اسکیزوتایپال اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، یکی از ناشناخته‌ترین شرایط سلامت روان است. محققان هنوز در تلاش برای کشف علت دقیق این مشکلات هستند، با این حال معتقدند که برخی عوامل می‌توانند در بروز این مشکلات دخیل باشند.

مطالعات نشان می‌دهد که علت اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (STPD) عمدتاً بیولوژیکی و ژنتیکی هستند و تغییرات مغزی در مبتلایان به این بیماری شباهت زیادی به بیماری اسکیزوفرنی (Schizophrenia) دارد. آمارها نشان می‌دهد که این بیماری در افرادی که در خانواده آن‌ها افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات شخصیتی خوشه A وجود دارد، بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند.

درمان اسکیزوتایپال روان‌درمانی یا درمان با گفتگو و داروهای ضد روان‌پریشی با دوز پایین (نورولپتیک) گزینه‌های اصلی درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپی هستند. در ادامه می‌توانید بیشتر با روش‌های درمان اسکیزوتایپال آشنا شوید.

روش تشخیص اسکیزوتایپال شخصیت در دوران کودکی، نوجوانی و اوایل بزرگسالی به تکامل خود ادامه می‌دهد. به همین دلیل، روانشناسان معمولاً فرد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپی را تا سن 18 سالگی تشخیص نمی‌دهند.

تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، معمولا دشوار است، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز تفکرشان وجود دارد و فکر نمی‌کنند که نیازی به تغییر رفتارشان دارند. این افراد زمانی از روانشناسان کمک می‌گیرند که شرایطی مثل اضطراب یا افسردگی را تجربه می‌کنند و در این شرایط نیز احساس نمی‌کنند که برای درمان وضعیت سلامت روان خود نیاز به کمک دارند.