دریای زیر کهکشان؛

ستاره ها امشب هم مثل شب های دیگر میدرخشند و دریا هنوز هم ترسناک است.هردو با علاقه خورشید را نگاه میکنند که آماده طلوع برای روز بعد میشود.خورشید برای این زاده شده که نور به زندگی مردم بیاورد؛برای اینکه کمک کند بدرخشند؛برای اینکه مردم را از افسردگی نجات بدهد.پس دریا و کهکشان برای چه زاده شده اند؟

خورشید یک دروغگوی بزرگ است؛ولی ثابت کرده دروغگوها هم میتوانند امیدبخش باشند.او هم از تار و پود ستاره ها بافته شده؛ستاره هایی که درخشان ولی توخالی اند.ستاره ها میدرخشند و داستان هایی برای تعریف کردن دارند؛رنگ بنفششان کهکشان را میسازد.خورشید هم دختر همان ستاره هاست؛همان دروغگو،ولی دروغگویی که به آینده اش اطمینان دارد.این دروغگو خودش را نابود نمیکند و نورش حتی در شب ها هم وجود دارد.

دروغ ها موج های دریا را متلاطم میکنند و ستاره ها را به زیر خود میکشند.ستارگانی که هرکاری برای نابودی هیولای دروغ کردند و او را با خود به دریا دعوت کردند.ستاره ها درحال غرق شدن بودند که از خود پرسیدند اصلا برای چه زاده شده بودند؟برای بریدن سر هیولای دروغ؟

نه؛کهکشان ها و دریا برای محافظت از فرشته ای به نام خورشید زاده شده بودند.فرشته خورشید که پاک و معصوم بود،فرشته خورشید که عشق را مقدس میدانست،فرشته خورشید که قرار بود به همه کمک کند تا زندگی کنند.اگر هیولای دروغ به او حمله میکرد هم حاضر بود عشق بورزد،برای همین به ستاره دریایی اش لازم داشت تا از او محافظت کند.برای اینکه بتواند به مردم شعله هایش را ببخشد کهکشان کمکش کرد و نور خود را در او باقی گذاشت.شاید خورشید یک دروغ بزرگ بود؛ولی نمیشد درخشان بودن این دروغ بزرگ را درنظر نگرفت.