به نمایش ما خوش آمدید!

انگار همین دیروز بود که پادشاه دزد دریایی؛گلد روجر را اعدام کردند و با وجود گنج وان پیس،عصر بزرگ دزدان دریایی شروع شد.از آن موقع هزاران بشر به دریا زدند تا دریا را فتح کنند و به عظمت گلد روجر؛مردی که تمام چیزهای این دنیا را به دست آورد برسند.همین شد که ماهم به دریا زدیم.برای شهرت و قدرت و ثروت و مهم تر از همه؛آزاد بودن.مردم این روزها خود را درگیر چیزهای مسخره ای مثل عدالت،مقام و زندگی های راحت میکنند بی آنکه بدانند تمام اینها زنجیرند.برای خودشان حصاری کشیده اند که ما با به دست آوردن تمام چیزهای این دنیا آزادی خود را ثابت خواهیم کرد.چه عیبی دارد که در راه این آزادی جان بدهیم و بگیریم؟آزادی بقیه به ما چه وقتی میتوانیم دنبال آزادی خود باشیم؟ما تنها برای آزادی زندگی میکنیم!

وظیفه ما جلوگیری از همه گیر شدن دزدان دریایی ست؛ما بار عدالت را روی شانه های خود حمل میکنیم.دزدان دریایی مدام درمورد آزادی لاف میزنند؛ولی متوجه آسیب هایشان نیستند.آنها بقیه را میکشند،دزدی میکنند و میخواهند راه بدترین مجرم دنیا را درپیش بگیرند.مردم عادی اینجا خیلی صدمه میبینند؛پس چرا متوجه نیستند؟آری،ما به نام عدالت؛تمام این دزدان دریایی را ریشه کن میکنیم.تمامی آنها مجرمین هستند،اگر کمکمان کردند بقیه نباید بو ببرند!آنها خود شرارت هستند،پس ما باید نابودیشان کنیم.حتی اگر به قلب های انسانی آنها صدمه بزنیم بلکه دست از اعمال غیرانسانی خود بردارند هم انجامش میدهیم؛این عدالت ماست.

این دنیا اشتباه است؛از بیخ و بن.اژدهایان آسمانی فکر میکنند قادر مطلق هستند،به خاطر کارهایی که خود نکرده اند و اجدادشان مسئولش بودند.آنها ثروت و قدرت را مبنای خود قرار میدهند و به همه آسیب میزنند؛چه نیروی دریایی باشد،چه ارتش انقلابی و چه دزد دریایی.دولت جهانی مردمانی که به دنبال گذشته خود میگشتند را نابود کرد؛پادشاه دزد دریایی را بد جلوه داد؛هزاران آدم بی گناه را کشت.ما به دنبال اصلاح این دنیا هستیم؛دنیایی که در آن همه فقط به دنبال پول هستند.نیروی دریایی به نام عدالت کار میکند ولی اگر عدالت یعنی نسل کشی و خیلی جرم های دیگر؛پس ما دنبال صلح هستیم نه عدالت.برای این صلح فداکاری ها لازم است؛هیچ کاری بدون فداکاری انجام نمیشود.اراده مان چو فولاد سخت و روحیه مان همچو آتش؛آری،ما ارتش انقلابیون هستیم،همان هایی که قسم خورده اند دنیا را تغییر دهند.

ما هیچ از حرف هایی که مردمان میزنند نمیدانیم.دزدان دریایی به دنبال آزادی،نیروی دریایی به دنبال عدالت و ارتش انقلابیون به دنبال صلح هستند؛ولی ما به صورت عادی میخواهیم زندگیمان را بکنیم.مثل اژدهایان افلاکی قدرت و ثروت نداریم؛باید روزها به سختگی کار کنیم،بردگی بکشیم،زیر دست پادشاهان عادل و ظالم زندگی کنیم.ما تنها مردمانی عادی هستیم که هدف خاصی در زندگی خود ندارند.ما تماشاچی های این دنیای بی رحم و زیباییم؛مهره های اضافی در بازی که ممکن است هرکدام به سمتی کشیده شویم ولی اغلب ساکن میمانیم.شاید تنها هدفمان این باشد که بخواهیم ببینیم کدام یک پیروز میدان است:دزدان دریایی،ارتش انقلابیون،یا نیروی دریایی؟