ولی این متن ها...

متاسفانه ما اخرین نسلی هستیم که والدین تخفیف بگیری داشتیم!

امشب تو فنجونای زیبا چای خوردیم و همه کنار هم نشستیم خیلی خوش گذشت.ماریلا! امشب فهمیدم یه ادم خیلی می تونه خوشبخت باشه حتی اگر تو یه زمستون سرد باشه و موهاشم قرمز باشه، خیلی جالب نیست؟!

خواهر دوستم اومده باهاش منچ بازی کنم. تاس رو انداخت گفت خدایا تروخدا ۸ بیارم‌. بهش گفتم تا ۶ بیشتر نمیشه، الکی دعای محال نکن. گفت حالا شاید شد. تاس رو که انداخت اول یه ۶ آورد، بعد جایزش ۲ آورد... یادم باشه دیگه نگم این آرزوم محاله و نمیشه، دعا کنم و بگم شاید شد!

ما هيچ‌وقت نمیتونیم پیش‌بینی کنیم که چه چیزی و چه کسی رو کی از دست میدیم، پس بهترین کار اینه که وقتی یه چیزی رو داریم، یه کسی رو در کنارمون داریم، قدرشو بدونیم و به این بودن اهمیت بدیم، حداقل این کار باعث میشه وقتی از دستشون میدیم، عذاب وجدانی نداشته باشیم!

خانم دکتره خیلی درست میگفت که: یه بار دیگه داستان زندگیت رو مرور کن؛ و به این فکر کن که خیلی جاها واقعاً نمی ارزید اون همه حرص خوردن، اون همه ناراحتی، اون همه عقب افتادن، اون همه غصه خوردن، اون همه اشک ریختن از اینجا به بعدش کمتر خودت و روح و روانت و اذیت کن

بدترین خیا.نتی که به خودمون کردیم همونجایی بود که فهمیدیم ولی بخاطر ناراحت نشدن دیگران خودمونو زدیم به نفهمی...

موز واقعا میوه‌ی عاندرریتدیه. هم کلی خاصیت داره، هم سیر میکنه عادمو، هم خوشمزه‌ست، هم نمی‌خواد بشوریش، هم دست و بالتو کثیف نمی‌کنه، هم خودش دسته داره با همون می‌خوریش ظرف کثیف نمیشه، هم هسته نداره!

اگه یه قسمت مخصوصی از مغز آسیب ببینه یا باجراحی برداشته بشه اون فرد دیگه نمی‌تونه نام آدمای جدید رو تو ذهنش ثبت کنه ، حتی اگه هر روز باهاش در تماس باشه دیگه به‌معنای واقعی در گذشته زندگی می‌کنه و آینده‌ش تو گذشتش تعریف می‌شه . . خیلی از ما شاید مغزمون دچار این آسیب نشده‌ اما قلب هامون چرا ،آدمای جدید می‌بینیم، حس‌های جدید تجربه می‌کنیم ولی هیچ‌وقت تو قلبامون ثبت نمی‌شه. ما گیر کردیم تو گذشته!

«از رها کردن نترس …هیچکس نمیتواند چیزی که مال توست را از تو بگیرد؛ و تمام دنیا نمیتوانند؛ چیزی که مال تو نیست را حفظ کنند ..» همینقدر ساده و قشنگ !