پرسش بی زیرا...؟

تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی تو همان ناب ترین جاذبه ی دنیایی

تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی

مثل اشعار اهورایی باران پاکی و به اندازه ی لبخند خدا زیبایی

خواستم وصف تو گویم همه در یک رویا چه بگویم که تو زیبا تر از آن رویایی

مثل یک حادثه ی عشق پر از ابهامی و گرفتار هزاران اگر و امایی

ای تو آن ناب ترین رایحه ی شعر بهار تو مگر جام شرابی که چنین گیرایی؟

من به اندازه ی زیبایی تو تنهایم تو به اندازه ی تنهایی من زیبایی

عاشقی را چه نیازست به تو جیه و دلیل که تو ای عشق همان پرسش بی زیرایی