داستان های کوتاه ۱

دستهای مشت کرده اش را بی رحمانه به دیوار کوبید و در حالی که سرش را به زیر انداخته بود با صدایی که گویی از عمق یک دریاچه یخ زده برمی خاست گفت: «رفت ولی این بار واقعی است.» با اینکه میدانستم هیچ کاری از دستم برنمی آید نشستم و به سخنانش گوش سپردم. کلماتی که گویی در لابه لای تاریکیهای وجودش سرگردان بودند و هیچ سر و تهی نداشتند. او حدود ده بار طول اتاق را با گامهایی پر از اضطراب و خشم پیمود و پس از لحظه ای مکث گفت:« نفرت انگیز است نه؟» با اینکه میدانستم درباره چه چیزی صحبت میکند وانمود کردم نمیدانم و با بی حوصلگی گفتم: «چی؟» خندید. از آن خنده هایی که گواه بر درد عمیق قلبش بود. مشتی دیگر به دیوار کوبید و رد دستان خونی اش بر دیوار ترک خورده باقی ماند. گویی سرنوشتش را با آن دیوار نوشته بود.

آنگاه با سرعت به سمت من برگشت طوری که میتوانستم صدای ساییده شدن استخوان هایش را به وضوح بشنوم با چشمان به خون نشسته اش نگاهی به صورت وحشت زده ام انداخت و به آرامی لب زد دوستت دارم این جمله نفرت انگیز همچون وزنه ای سنگین بر دوش احساساتم نشسته بود. چقدر میخواستم به او بگویم که من هم در این ورطه غرق هستم قلب کوچک و بی قرارم تحمل آن همه دوری را نداشت.

میخواستم او را در حصار بگیرم و دوست داشتنم را با فریاد بزنم، با اینکه میدانستم او دیگر مرا نمیخواهد. در دل شبهای تار در سکوتی که فقط صدای زوزه های باد را با خود به همراه دارد با یاد او خواب میبینم. عشق این احساس شگفت انگیز و در عین حال دردناک، همچون شعله ای در دل تاریکی میسوزد و در این انتظار بی پایان هر روز بر زخمهای ناشی از جدایی مان افزوده میشود.

گویی زمان ایستاده و من در این لحظه های بی پایان غرق شده ام. درک میکردم که او نیز در این بازی عاطفی در حال دست و پنجه نرم کردن با احساساتی است که نمیتواند از آنها فرار کند. چه بسا او نیز در دلش شوقی برای وصال داشت اما ترس از آسیب دیدن او را به عقب میرانید. در این میان، من با تمام وجودم میخواستم به او بگویم که هنوز هم میتوانیم از نو شروع کنیم. اما در سکوتی که بر فضای اتاق حاکم بود فقط میتوانستم به این فکر کنم که آیا عشق ما به اندازه کافی قوی است تا بر این همه درد و جدایی غلبه کند یا خیر