حقایقی درباره ی شترها

آیا به شترها علاقه مند هستید؟ در این مطلب قصد داریم که شما را بیشتر با شترها آشنا کنیم.

۱. سه نوع شتر در جهان وجود دارد شتر‌های یک کوهانه یا شتر‌های عربی، شتر‌های دو کوهانه یا شتر‌های آسیایی و شتر‌های دوکوهانه وحشی. اکثر شتر‌ها اهلی هستند. تنها گونه شتر وحشی، شتر دو کوهانه وحشی است که در چند نقطه از چین و مغولستان یافت می‌شود. شتر‌های عربی، شتر‌های اهلی با گردن منحنی بلند و یک کوهانه هستند در حالی که شتر‌های آسیایی دو کوهان دارند. چیزی به نام شتر سه کوهانه نداریم. هر سه گونه شتر قد بلندی دارند؛ شتر‌های تک کوهانه به طور متوسط شش فوت (۱.۸۲ سانتی متر) قد و شتر‌های دو کوهانه حدود هفت فوت (۲.۱۳ سانتی متر) بلندی دارند.

۲. شتر‌ها آب را در کوهان خود ذخیره نمی‌کنند کوهان شتر بارزترین ویژگی آن است. با این حال برخلاف تصور رایج، از آن برای ذخیره آب استفاده نمی‌کند. کوهان شتر محل ذخیره چربی هاست. وقتی منابع غذایی در دسترس نیستند، چربی هم انرژی و هم آب را آزاد می‌کند. باید توجه داشت که چربی‌ها در بدن شتر فقط در کوهان ذخیره می‌شوند و اینجاست که مزیت دیگر کوهان شناسایی می‌شود؛ اینکه کل بدن چربی ندارد و بنابراین بدن شتر را در گرمای بیابان خنک نگه می‌دارد. شتر‌های سالم با ذخایر چربی قابل توجه می‌توانند بدون غذا یا آب برای چند هفته زنده بمانند.

۳. آن‌ها برای محیط صحرا آفریده شدند شتر‌ها سازگاری‌های زیاد و عجیبی برای زندگی در محیط‌های خشن بیابانی دارند. برای جلوگیری از گرد و غبار و شن، سه پلک و دو دسته مژه دارند. همچنین لب‌های ضخیم شتر به آن اجازه می‌دهد گیاهان خاردار را بخورند که حیوانات دیگر نمی‌توانند. پوست ضخیم روی سی°نه و زانو‌ها آن‌ها را از ماسه‌های داغ محافظت می‌کند و کف پای بزرگ و صاف به آن‌ها اجازه می‌دهد بدون فرو رفتن در شن راه بروند. شتر‌ها حتی می‌توانند سوراخ‌های بینی خود را ببندند تا از ورود گرد و غبار جلوگیری کنند. تمام قسمت‌های بدن آن‌ها در هنگام دراز کشیدن به نحوی روی زمین قرار می‌گیرد تا بتوانند برای مدت طولانی بدون فشار یا ناراحتی استراحت کنند.

۴. بدن آن‌ها می‌تواند به سرعت هیدراته شود اگرچه آب در کوهان شتر ذخیره نمی‌شود، اما این حیوانات بیابانی در حفظ آب عالی عمل می‌کنند. شتر‌های عربی از «تب شدید مصنوعی» برای تنظیم دمای بدن خود در طول روز استفاده می‌کنند. این روش از تعریق آن‌ها در روز‌های خیلی گرم جلوگیری و آب را حفظ می‌کند. وقتی یک شتر شروع به آب خوردن می‌کند به سرعت و در عرض ۱۰ دقیقه می‌تواند ۲۶ گالن آب بنوشد.

۵. شتر‌ها حیواناتی اجتماعی هستند شتر‌ها به صورت گله‌ای سفر می‌کنند و هر سه نوع موجودات اجتماعی هستند. گروه‌ها از ۳۰ نفر تشکیل شده که شامل یک خانواده با یک شتر نر غالب است. آن‌ها فقط با هم سفر نمی‌کنند؛ بلکه با ایجاد صدا‌هایی مانند ناله با اعضای گروه خود ارتباط برقرار می‌کنند. نوزادان به مدت سه تا پنج سال پس از تولد، تا زمانی که به بلوغ جن°سی برسند، در کنار مادر خود می‌مانند و سپس اغلب آن‌ها در مراقبت از فرزندان دیگر به مادر کمک می‌کنند.

۶. یکی از منابع غذایی انسان هستند هزاران سال است که انسان از گوشت و شیر شتر استفاده می‌کند. شیر شتر در مقایسه با شیر سایر نشخوارکنندگان کلسترول کمتر و ویتامین C و مواد معدنی مانند سدیم و پتاسیم بیشتری دارد. در مناطق خشک بیابانی، گوشت شتر منبع مهمی از پروتئین است.

۷. توانایی جا به جایی بار خیلی سنگین را دارند شتر‌ها توانایی قابل توجهی در حمل بار سنگین، حتی در گرمای شدید دارند. شتر دو کوهانه می‌تواند تا ۴۴۰ پوند (۱۹۹.۵۸ کیلوگرم) در روز حمل کند، در حالی که این مقدار برای شتر یک کوهانه تا ۲۲۰ پوند (۹۹.۷۹ کیلو گرم) است. شتر به راحتی می‌تواند ۶۲ مایل (۱۰۰ کیلومتر) را در روز با سرعتی تقریباً حدودا. ۶-۷ مایل در ساعت طی کند. هنگام راه رفتن، هر دو پا در یک سمت بدن شتر به طور همزمان حرکت می‌کنند که به آن «گام زدن» می‌گویند. از آنجایی که چربی ذخیره شده در کوهان به آن‌ها انرژی لازم را می‌دهد، این گیاهخواران قادرند بدون نیاز به استراحت، غذا و یا آب کار کنند. به همین دلیل است که از آن‌ها برای حمل و نقل در بیابان‌ها و سایر مناطق بد آب و هوا استفاده می‌کردند.

۸. خوابیدن آن‌ها تا حدودی غیرمعمولی است البته شتر‌ها باید بخوابند، اما مطالعات نشان داده است که آن‌ها این کار را تا حدودی متفاوت از سایر پستانداران انجام می‌دهند. از یک شبِ ۶ یا ۷ ساعته، آن‌ها به طور متوسط تنها ۱.۷ ساعت می‌خوابند (ترکیبی از خواب REM و غیر REM)، در حالی که بقیه زمان را در حالت خواب آلودگی، نشخوار یا بیداری به سر می‌برند و احتمالاً هوشیار می‌مانند. جالب است که خواب آلودگی بخشی از خواب آن‌ها محسوب می‌شود. آن‌ها می‌توانند ایستاده یا دراز کشیده بخوابند.

۹. شتر دو کوهانه وحشی به شدت در خطر انقراض است اگرچه بیشتر شتر‌ها اهلی هستند، تعداد کمی از شتر‌های وحشی باقی مانده به شدت در معرض خطر انقراض قرار دارند. شتر وحشی دو کوهانه که به عنوان گونه‌ای جدا از شتر اهلی آسیایی طبقه بندی می‌شود، تنها در چهار منطقه یافت می‌شود: سه مورد در شمال غربی چین (گاشون گوبی، صحرای تاکلاماکان) و یکی دریاچه ملی در مجاورت رشته‌کوه‌های آرجین شان و دیگری در مغولستان، در بخش بزرگ گوبی، که یک منطقه کاملاً حفاظت‌شده است. تخمین زده می‌شود که کمتر از ۱۰۰۰ شتر آسیایی وحشی باقی مانده باشد و انتظار می‌رود که جمعیت آن‌ها در ۴۵ تا ۵۰ سال آینده تا ۸۰ درصد کاهش یابد. شکار توسط گرگ‌ها و تخریب زیستگاه از جمله عواملی است که آن‌ها را در معرض انقراض قرار داده است.