چرا در زحل و مشتری باران الماس میبارد

محاسبات ستاره شناسان نشان می‌دهد شرایط جوی و اقلیمی در مشتری و زحل، دو سیاره منظومه شمسی، به گونه‌ای است که باران الماس در این دو سیاره می‌بارد و ممکن است در آنها اقیانوس‌هایی از الماس وجود داشته باشد.

دانشمندان معتقدند ، آذرخش ها و طوفان‌های شدید در جو این دو سیاره باعث تولید ذرات کربن به شکل دوده می‌شود و زمانی که این ذرات در جو پایین می‌آیند بر اثر فشار تبدیل به گرافیت می شوند. گرافیت همانطور که در جو سقوط می‌کند بر اثر فشار و حرارت بیشتر تبدیل به الماس جامد می‌شود.

کوین بینز، سیاره‌شناس دانشگاه ویسکانسین-مدیسون می‌گوید: سالانه هزاران تن الماس تولید می‌شود و من تخمین می زنم لایه ای به ضخامت ۳۰ هزار کیلومتر که حاوی حدود ده میلیون تن الماس است شکل می گیرد. محاسبات اختر فیزیکدانان نشان می دهد شرایط در مشتری و کیوان به گونه‌ای است که امکان تولید اقیانوس‌هایی دائمی الماس مذاب در آنها وجود دارد.

پیش از دانشمندان می دانستند که به احتمال زیاد در اورانوس و نپتون الماس وجود دارد اما این برای اولین بار است که آن‌ها این امر را در مشتری و زحل محتمل دانسته‌اند. البته شرایط در اورانوس و نپتون متفاوت است زیرا این دو سیاره بسیار خنک تر هستند و دمای آنها هیچگاه به ۸۰۰۰ درجه کلوین (۷۷۲۷ درجه سانتی‌گراد) نمی‌رسد بنابراین الماس در این دو سیاره به احتمال زیاد هیچوقت ذوب نمی شود.

پروفسور پیتر رید، استاد دانشگاه آکسفور معتقد است اینکه کربن به شکل الماس در مشتری و زحل وجود داشته باشد پذیرفتنی است اما بعید است این الماس به شکلی باشد که روی زمین وجود دارد و به جای قطعات الماس به احتمال زیاد ابرهایی از الماس فشرده وجود خواهد داشت. اگر هم الماس به شکلی که در کره زمین وجود دارد در آنجا وجود داشته باشد دسترسی به آن بسیار سخت است؛ دما بسیار بالاست و فشار یک میلیون برابر کره زمین است. مثلی است که می‌گوید الماس، بهترین دوست زنان است اما به گفته پروفسور رید “راه های آسانتر و البته ارزانتری” برای رسیدن به الماس وجود دارد تا سفر به سیاره هایی دوردست در سفینه‌هایی زره‌پوش!