گیاه سیلیفیوم

سیلفیوم، گیاهی ناشناخته است که در اروپای دوران باستان به عنوان چاشنی، عطر و دارو استفاده می‌شده‌است.

سیلفیوم در شهر باستانی سیرنه وجود داشت با ریشه‌های تنومند، برگ‌های پهن و دسته‌هایی از گل‌های کوچک زرد، شیره‌ای معطر تراوش می‌کرد که بسیار خوشمزه و مفید بود، این گیاه به قدری ارزش داشت که که قیمت آن بر اساس وزن با طلا یکسان بود. ارزش سیلفیوم برای اقتصاد سیرنه بسیار اساسی بود و مردم محلی تصویر آن را بر روی پول خود ضرب می‌کردند. (تصویری از سکه در زمان وجود گیاه سلیفیوم را مشاهده میکنید.)

افسانه‌ها حاکی از آن است که سیلفیوم برای اولین بار پس از یک باران «سیاه» در سواحل شرقی لیبی بیش از دو و نیم هزاره پیش کشف شد. از آن زمان به بعد، این گیاه ریشه‌های گسترده خود را بیشتر گسترش داد و در دامنه‌های سرسبز و مراتع جنگلی به فراوانی رشد کرد. این منطقه در ابتدا توسط یونانیان مستعمره شد و در سال ۹۶ قبل از میلاد توسط رومی‌ها ضمیمه روم شد و چند دهه بعد شهر سیرنه به دنبال آن قرار گرفت. تقریباً بلافاصله، ذخایر سیلفیوم با سرعت نگران کننده ای شروع به کاهش کرد. در عرض ۱۰۰ سال، به‌طور کلی ناپدید شد. هرچه تلاش کردند، نه یونانی‌ها و نه رومی‌ها نتوانستند به‌طور پرورشی آن را رشد دهند. در عوض سیلفیوم از طبیعت جمع‌آوری می‌شد، و اگرچه قوانین سختگیرانه‌ای در مورد میزان برداشت وجود داشت، بازار سیاه پر رونقی وجود داشت. (تصویری کشیده شده از سیلیفیوم)

کاربردهای آن کار بسیار وسیع و زیاد خواهد بود. ساقه‌های ترد آن را بریان می‌کردند، سرخ می‌کردند یا آب‌پز می‌کردند و به عنوان سبزی می‌خوردند. ریشه‌های آن را تازه و آغشته به سرکه می‌خوردند. این ماده نگهدارنده عالی برای عدس بود و هنگامی که به گوسفندان می‌خورد، گوشت آنها به طرز دلپذیری لطیف می‌شد. عطر از شکوفه‌های ظریف آن تهیه می‌شد، در حالی که شیره آن را خشک می‌کردند و به مقدار زیاد روی ظروف از مغز تا فلامینگوی پخته رنده می‌شدند. سپس برنامه‌های برای استفاده در پزشکی وجود داشت.سیلفیوم یک گیاه شگفت‌انگیز واقعی بود

رومی‌ها این گیاه را بسیار دوست داشتند، آنها به گیاه محبوب خود در اشعار و ترانه‌ها اشاره کردند و آن را در آثار ادبی بزرگ نوشتند. برای قرن‌ها، پادشاهان محلی این گیاه را در انحصار داشتند که شهر سیرنه در لیبی امروزی را به ثروتمندترین شهر آفریقا تبدیل کرد. قبل از اینکه آن را به رومیان بدهند، ساکنان یونانی حتی تصویر آن را روی پول خود ضرب کردند. ژولیوس سزار تا آنجا پیش رفت که یک کش (۱۵۰۰ پوند یا ۶۸۰ کیلوگرم) را در خزانه رسمی ذخیره کرد. اما امروزه، سیلفیوم ناپدید شده‌است - احتمالاً نه فقط از یک منطقه، احتمالاً از سیاره ما. پلینیوس نوشت که در طول عمر او تنها یک ساقه کشف شد.