اولین دوربین جهان

در اوایل دهه ۱۵۰۰، ابن هیثم از اولین دوربین سوراخ سوزنی برای دیدن خورشید گرفتگی استفاده کرد. با این حال، مفهوم دوربین ابسکرا توسط ارسطو در قرن چهارم قبل از میلاد و در متن چینی موزی ارائه شد.دوربین تاریک یک اتاق تاریک با یک سوراخ کوچک در یک طرف است – نور از آن عبور می کند و تصویری وارونه روی دیوار مقابل ایجاد می کند. این اصل برای ساخت دوربین های سوراخ دار استفاده می شود و هنوز هم پایه دوربین های عکاسی مدرن است.

حتی اگر طراحی دوربین ابسکورا تا زمانی که کوچکتر شود و حتی شامل یک لنز شود، به تکامل ادامه دهد، باز هم تصویر حاصل نمی تواند ثبت شود. تا اینکه در سال 1926، Nicéphore Niépce سرانجام فرمولی را پیدا کرد که تصویر را برای مدت زمان طولانی روی پشتیبانی فیزیکی نگه می دارد – هنوز هم اکنون قابل مشاهده است. فرآیندی که او ابداع کرد هلیوگرافی نام دارد و بر اساس استفاده از ماده حساس به نور به نام قیر یهودیه است. از آنجایی که زمان نوردهی بسیار طولانی بود، سوژه باید ثابت باشد – در این مورد، منظره از پنجره او است. تا جایی که دوربین پیش می‌رود، او از یک دوربین ابسکورا قابل حمل استفاده می‌کرد.

لویی ژاک مانده داگر، نقاش و دکوراتور، یاد گرفت که چگونه از دوربین تاریک برای نقاشی بوم هایش استفاده کند. او همچنین نمایش هایی به نام دیوراماس ساخت که در آن فیگورهای متحرک را از طریق جلوه های نورپردازی روی صحنه نشان می داد.در سال 1829 آنها شراکتی را آغاز کردند و در سال 1832 فرآیندی به نام physautotype را اختراع کردند.

پس از مرگ نیپس، داگر تحقیقات را ادامه داد و داگرئوتیپ را در ژانویه ۱۸۳۹ به آکادمی علوم فرانسه ارائه کرد. در ۱۹ آگوست ۱۹۳۹، او این فرآیند را ارائه و توضیح داد – تولد چیزی که امروزه به عنوان عکاسی می شناسیم. به همین دلیل است که ۱۹ آگوست به عنوان روز جهانی عکاسی شناخته می شود.

اولین دوربین عکاسی یک دوربین داگرئوتیپ بود – آلفونس ژیرو این کار را در سال ۱۸۳۹ انجام داد.این یک دوربین دو جعبه بود – در جعبه بیرونی، یک لنز چشم انداز وجود داشت، و جعبه داخلی صفحه تصویر را پشتیبانی می کرد.

چارلز شوالیه، تامین کننده اپتیک داگر و نیپس، نسخه دوربین خود را توسعه داد. همچنین دارای طراحی جعبه دوگانه بود، اما قابل حمل تر بود و لنز سریع تری داشت. با این دوربین، نوردهی می تواند تا ۳ دقیقه سریع باشد.

در سال ۱۸۴۱، طراحی جدید دوربین عمومی شد و دیافراگم های متفاوتی را با چرخاندن یک دیسک فلزی با سه سوراخ با اندازه های مختلف فراهم کرد.

پس از داگرئوتیپ، فرآیند عکا:سی ترجیحی، کلودیون مرطوب بود.در سال ۱۸۶۴، ژول بوردین طرحی به نام دوربین جیبی دوبرونی را به ثبت رساند. این دوربین در شکل ها و اندازه های مختلف تولید می شد، اما تفاوت اصلی با نسخه های قبلی خود این بود که می توانید صفحات داخل دوربین را پوشش دهید و توسعه دهید.

از دیگر پیشرفت‌هایی که در این دوره در دوربین عکاسی ایجاد شد، استفاده از دم برای فوکوس و لنزهای متعدد بود که امکان ثبت تصاویر مختلف را در یک صفحه واحد فراهم می‌کرد.معرفی دوربین های رول فیلم یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌ها در تاریخ فناوری دوربین، تغییر از صفحات به فیلم عکاسی بود. در ابتدا جورج ایستمن فیلم کاغذی تولید کرد که بعداً به سلولوئید تبدیل شد. با این اختراع، او اولین دوربین فیلمبرداری به نام کداک را ساخت که در سال ۱۸۸۸ عرضه شد.

در سال 1900، کداک دوربین نمادین جدید خود را به نام Brownie منتشر کرد. آنقدر ارزان و آسان برای استفاده بود که برای کودکان تبلیغ می شد. دوربین های Brownie کداک مفهوم عکس فوری را معرفی کردند و عکاسی را برای بازار انبوه در دسترس قرار دادند. آنها از فیلم رول 120 میلی متری استفاده کردند.

اگر دوربین آنالوگ دارید، احتمالاً از یک فیلم رول ۳۵ میلی‌متری استفاده می‌کند زیرا این فرمت محبوب‌ترین فرمت در عکاسی آنالوگ بود. حتی انتقال به فناوری دوربین دیجیتال از آن به عنوان مرجع استفاده کرد – یک سنسور فول فریم به اندازه یک عکس ۳۵ میلی متری است. عکاسی فیلم ۳۵ میلی متری یک شبه محبوب نشد. اولین دوربین ۳۵ میلی متری اختراع شده در سال ۱۹۰۸ ثبت اختراع شد – اما هرگز تولید نشد

سپس در سال 1913 اولین دوربین وارد بازار شد – این مدلی بود که توسط جول ریچارد هوموس اختراع شد. در سال 1925 بود که لایکا I وارد بازار شد که فیلم 35 میلی متری محبوبیت پیدا کرد.