تمام من !

تو ، باورامو ازم گرفتی . میدونی چیه ؟ تو این دنیا دلیل منطقی برا زندگی کردن وجود نداره یعنی نمیتونی بشینی با عقلت برای من ثابت کنی به فلان دلیل بااید زندگی کرد ؛ تنها چیزی که واقعا بخاطرش زندگی میکنیم علایقمونه

تنها انگیزه ای کی صبح بخاطرش از رخت خواب بلند میشیم ‌ از ابتدایی ترین علاقه ها تا عمیق تریناشون که همین علاقه ها باورا رو میسازن وقتی آدم از یکی از عمیقترین علاقه هاشو باوراش ضربه میخوره ذهنش ناخوداگاه شروع میکنه بقیه علاقه ها و باورهاشم میبره زیر سوال .. مثل سربازایی که سر بریده فرماندشونو انداختن جلوشون

یکی یکی باوراتو از دست میدی ، ، یکی یکی علاقه هاتو یهو به خودت میای میبینی دیگه هیچ هدفی برای زندگی کردن نداری ! همش از خودت میپرسی " خب که چی ؟ " ꯭ت꯭و ꯭ع꯭م꯭ی꯭ق꯭ت꯭ر꯭ی꯭ن ꯭ع꯭ل꯭ا꯭ق꯭ه ꯭م꯭ن ꯭ب꯭و꯭د꯭ی .. بزرگترین باورم

آدما درد و دل میکنن که حالشون خوب شه ، مگه نه ؟‌ ‌اما یروز به خودت میای میبینی یجا وایسادی که دیگه حتی نمیخوای حالت خوب شه میدونی هر آدمی که بریده ، شل کرده ، خودشو گم کرده ، یجا یروزی تو تاریکی خدا هم خودشو قایم کرده ازش ! یجا یروزی بعد از کلی داد ، بیداد ، فریاد بجز پژواک صدای خودش هیچی نشنیده .. هیچی