7 تا از گیاهان دارویی

اسطوخودوس خواص: اسانس اسطوخودوس دارای حدود 40% استات لینالیل است همچنین در آن ترکیباتی نظیر اسید بوتیریک ، اسید پروپیونیک و اسید والریک ، لینالول آزاد و ژرامبول وجود دارد . اسطوخودوس از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است . مضرات: اسطوخودوس گیاهی است بی ضرر که همه می توانند از آن استفاده کنند . فقط برای اشخاص صفراوی مزاج خوب نست و باعث آشفتگی می شود . اینگونه اشخاص باید آنرا با سکنجبین یا کتیرا بخورند .

پنیرک خواص: گل های پنیرک بیش از ده درصد موسیلاژ دارند. این موسیلاژ در اثر هیدرولیز ،‌تبدیل به گالاکتوز ، آرابینوز ، گلوکز ،‌رامنوز و اسید گالاکتورونیک می شود. همچنین گل های پنیرک حاوی مقدار کمی تانن و حدود یک درصد لوکوآنتوسیانین ها و هفت درصد انتوسیانین می باشد ( نسبت به وزن خشک گل ). طبع آن سرد و تر است مضرات: یكی از مضرات بامیه زیاد كننده عرق است. بامیه ممكن است سوءهاضمه ایجاد كند یا تهوع آورد.

خارخسک خواص: ترکیبات شیمیایی گیاه خارخسک شامل یک نوع آلکالوئید، مقدار کمی اسانس روغن فرار، مقداری روغن ثابت رزین، تانن، استرول‌های گیاهی، مواد معدنی شامل کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، گوگرد، ازت و کلر، 25 نوع فلاونوئید (مانند کوئرستین)، ساپونین ها (مانند دایوزژنین و فوروستانول)، گلوکز و گالاکتوز و در دانه آن هرمین است. طبع آن گرم و خشک است. مضرات: جوشانده حنا برای کلیه‌ها زیان بخش است. در موارد بسیار نادر، ممکن است باعث تحریک پوست و حساسیت گردد. برگ‌های حنا در موش، ماده‌ی ناباروری ایجاد نموده است. به عنوان رنگ‌کننده‌ی ابروها و مژه‌ها دقت شود، زیرا خطر آسیب رساندن به چشم وجود دارد. برگ‌ها دارای خاصیت مخدر است و مقادیر بالای آن، باعث سردرد و مسمومیت می‌شود.

جینسینگ خواص: این گیاه دارای گلوکوزیدهای استروئیدی به نام پاناکیلون، یک ساپونین به نام پاناکسوزید یا پاناکسین، مواد صابونی، یک اسانس روغنی فرار به نام پاناسین و یک هورمون و ویتامین B و ویتامین D، ترکیبات استیلنی، استرول ها و سرانجام یک گلوکوزید به نام جینسینگ می باشد. علاوه بر این جینسنگ سرشار از ویتامین‌های A ، B6 و فلز روی است. طبع آن گرم است. مضرات: قراردادن ریشه نیلوفر آبی روی پوست باعث التهاب و قرمزی پوست می‌گردد. مصرف زیاد این گیاه باعث فلج می‌گردد.

ریحان خواص: اسانس گیاه ریحان که به اسانس بازیلیک معروف می باشد دارای ، سنئول ، اوسیمن و اوژنول ، استراگول یا متیل کاوی کول ، پینن ، لینالول ، آنتول ، ترپن هایدرت ، متیل چاویکول ، تیمول ، سیترال و کافور می باشد . این اسانس ، مایعی به رنگ زرد یا مایل به سبز با بوی معطر می باشد . اوسیمن Ocimen با فرمول شیمیایی 16H10C و وزن مولکولی 136.23 از برگها و سر شاخه های این گیاه استخراج می شود . طبق بررسی های دیگری ، ترکیبات شیمیایی گیاه ریحان به شرح زیر می باشد : گیاه تازه در زمان گلدهی دارای اسانس روغن فراری می باشد که شامل 65 درصد لینالول ، سینئول ، دی ترپن ، اوژنول و سسکی ترپن می باشد . در برگهای ریحان حدود 0.5 درصد اسانس وجود دارد که 56.6 درصد متیل سینامات و 80 درصد ترپینن و 4.36 درصد اللینالول . چون ریحان بسیار معطر است بنابراین برای معطر ساختن غذاها از آن استفاده می شود ریحان از لحاظ طب قدیم ایران کمی گرم و خشک است . مضرات: مصرف ریحان در نوزادان و اطفال به خاطر جزء سمی استراگل آن ممنوع می باشد و مصرف طولانی مدت آن به علت پتانسیل اثر سرطان زای ترکیب استراگل ممنوع می باشد . مصرف اسانس ریحان به علت اثر سرطان زایی در موش ممنوع می باشد . همچنین ریحان اثر تحریک کننده قشر غده فوق کلیه ( آدرنال ) را دارد .

بابونه خواص: کاپیتول‌های این گیاه دارای اسانس هستند. این اسانس در حالت تازه دارای رنگ آبی تیره‌است که مربوط به وجود ماده‌ای به نام آزولن می‌باشد و تدریجاً با تأثیر هوا و نور رنگ آن سبز و قهوه‌ای می‌شود. این اسانس دارای سزکوئی ترپن‌های b و g و همچنین ماتریکارین (Matricarine) می‌باشد. بابونه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از تقویت کننده های تلخ بحساب می آید

جو دو سر خواص: جو دو سر دارای حدود 7% مواد چرب ، 14% مواد ازته و 60% مواد شناسته ای می باشد . بعلاوه ارسنیک ف اسید اگزالیک و ید نیز در آن وجود دارد .