فروغ فرخزاد

فروغ دخترکی شیطان،کنجکاو،بلند پرواز، پر جنب و جوش و فوقالعاده احساساتی بود. او شعر و هنر را خیلی دوست داشت و عاشق ادبیات فارسی بود. ساعت ها و ساعت ها به قصه های مادربزرگش یا شعرهایی که پدر می خواند، جوش می داد و آن هارا حفظ می کرد

او از نوجوانی آزادانه حرف ها و احساساتش را درباره ی همه چیز به صورت شعر می نوشت. فروغ گاهی فکر می فکرت شعر فارسی برای بیان احساسات و پیچیدگی های درونش چیزی کم دارد و دوست داشت روش جدیدی را در شعر فارسی دنبال کند. او شعرهایش را برای چند مجله فرستاد و شانزده ساله بود که اولین شعرش چاپ شد.

در ابتدای کار عده ای مخالف شعر فروغ بودند، اما او می خواست برای رسیدن به آرزوها و رویاهایش همه ی تلاشش را بکند. فروغ به اروپا رفت،با هنر و ادبیات اروپایی از نزدیک آشنا شد و زبان های مختلفی مثل انگلیسی، ایتالیایی، فرانسوی و آلمانی را یاد گرفت. در تمام این سال ها فروغ شعر می گفت، فیلم می ساخت و کتاب ترجمه می کرد. بعد از تجربه ها و تلاشهای فراوان، شعر فروغ بسیار پخته شد و بالاخره مورد تحسین اهل هنر قرار گرفت و سر آغاز یک تغییر بزرگ در شعر فارسی شد.

امروز نام فروغ با شعر نوی فارسی پیوند خورده و اشعارش به بسیاری از زبان های دنیا ترجمه شده است. این اشعار پر از احساسات و عواطف پر شور انسانی، امید و غم، شوق و دلهره هستند که همگی در کنار هم پیچیدگی های درون انسان را بیان می کنند.

یکی از اشعار زیبای فروغ فرخزاد: دست هایم را در باغچه می کارم ✫ سبز خواهم شد، می دانم، می دانم، می دانم✫و پرستوها در گودی انگشتان جوهری ام✫تخم خواهند گذاشت. تکه ای از کتاب زنان پیشرو(داستانهایی برای دختران ایران) ممنون از مشاهده ی پست تا انتها.