روستای زرگر ، زبان رومانو ، خط لاتین

در مسیر تهران به آبیک قزوین ، روستایی به نام روستای زرگر وجود دارد که مردمان آن به زبان رومانو صحبت میکنند و لاتین می نویسند ! اهالی این روستا هم ایرانی اند هم اروپایی ، هم فارسی می دانند هم ترکی و هم زبان خاص خودشان را دارند ؛ صورتشان هم شبیه آریایی هاست ، هم شبیه گلادیاتور ها و واکینگ ها ...!

به سبک بیشتر روستاییان دیگر کشورمان ، شغلشان دامداری و کشاورزی است و مرغ و خروس هم نگه می دارند . بعضی زن ها که هنرمند تر از دیگران هستند هم خودشان نان می پزند ، هم در مشک دوغ و کره می گیرند و پنیر و ماست می بندند .

در این روستا ، زنی که شوهرش می میرد هرگز ازدواج نمی کند ، مردی که همسر دارد هرگز به سراغ زنی دیگر نمی رود و اگر کسی خلاف کند ، از روستا طرد می شود ، یعنی اگرچه جسمش در روستاست ، اما کسی به او اعتنایی نمی کند . این رسم زرگر هاست که مردمش خیلی روی آن تعصب دارند . آن ها نه اهل طلاق اند و نه اهل بی وفایی و نه خیانت ...:)

.........