عجیب ترین خطاهای دید؟S.S

تو این پست عجیب ترین خطاهای دیدی که پیدا کردم رو براتون می زارم تا پشم ها تون در هوا به رقص بیاد:)

به تقاطع میان مربع‌ها دقت کنید. آیا نقطه‌های چشمک‌زنی را می‌بینین که سفید و سیاه می‌شن؟ این نقطه‌ها اصلا وجود ندارن و ساخته ذهن ما هستن! برای علت وقوع این پدیده این نظریه‌ مطرح شده که نوعی از سلول‌های بنیادی واقع در قشر بینایی سبب ایجاد این خطا می‌شه.

دو شخصی که در عکس می‌بینین، قدوقواره‌ای یکسانی دارن! این خطای دید خطای دید اتاق ایمز نامیده می‌شه و به‌خاطر شکل ذوزنقه‌ای اتاق به وجود می‌آد. از زاویه دید بیننده، اتاق شکل مربعی معمولیه، اما در واقع این‌طور نیست. شخصی که تو عکس کوچک‌تر دیده می‌شه، تو فاصله دورتری از دوربین قرار داره. جالبه بدونید تو فیلم و سریال‌ها، مثل مجموعه ارباب حلقه‌ها، از اتاق ایمز به‌عنوان ترفند فیلم‌برداری استفاده شده.

مولر – لایر یکی از خطاهای دید قدیمی، اما همچنان مخاطبان را شگفت‌زده می‌کنه. خوب به عکس نگاه کنین. به‌نظر شما کدام خط بلندتر ؟ شاید بلافاصله به خط پایین اشاره کنین، اما این خط‌ها هم‌اندازن. انسان‌ها می‌تونن اندازه‌ها رو بسته به فاصله‌شون تا حدودی تشخیص بدن. درباره خطای مولر – لایر این نظریه مطرح شده که علت وقوعش اش*تباه مغز هنگام تشخیص فاصله و دوبعدی‌بودن خط‌هاس. طبق نظریه‌ی دیگه ای، جهت پیکان‌های خط‌ها سبب ایجاد خطای دید می‌شه.

به مرکز سیاه‌چاله خیره بشید. آیا گسترش آن را می‌بینید؟ در واقعیت عکس هیچ تکونی نمی‌خوره و گسترش این سیاه‌چاله فقط خطای دید. تلاش مغز ما برای پیش‌بینی گسترش سیاه‌چاله سبب ایجاد این خطا می‌شه.

به تصویر نگاه کنید و چشمای خودتون رو روی آن حرکت بدید. کم‌کم متوجه حرکت اشکال تصویر می‌شید، اما در واقع هیچ حرکتی وجود نداره و شما با یک عکس ثابت مواجهید. اگه به مرکز تصویر خیره شید، حرکات متوقف می‌شن. این دسته از تصاویر خطای دید منشأ فیزیولوژیکی دارن. مغز در رویارویی با این حجم از رنگ، نور و بعدهای مختلف بیش از حد فعال و سبب ایجاد خطای دید می‌شود.

شاید در ابتدا تصویری معمولی از پس‌زمینه‌ای با طرح راه‌راه ببینین، اما در واقع موجود بانمکی زیر این زمینه قرار گرفته. سر خود را حین نگاه‌کردن به عکس به چپ و راست تکان بدید. کم‌کم متوجه تصویر پنهان در عکس میشید.

به‌نظر شما انسان از چه زمانی متوجه وجود خطای دید شده است؟ ابتدا به تصویر نگاه کنید. این مجسمه در معبد ایراواتسوارا در جنوب هند قرار دارد و قدیمی‌ترین خطای دید دنیا تلقی می‌شود. قدمت این مجسمه‌ها به قرن ۱۲ میلادی برمی‌گردد و شاهکاری در معماری باستانی هند محسوب می‌شوند. در این سازه، دو موجود را می‌بینیم که انگار به هم متصل‌اند. اگر به موجود سمت راست نگاه کنید، یک فیل می‌بینید. اگر بدن و پاهای فیل را با دست بپوشانید، متوجه می‌شوید موجود سمت چپ یک گاو است.

در نگاه اول چه چیزی در تصویر مشاهده کردید؟ خرگوش یا اردک؟ در لحظه فقط یکی از این دو موجود را می‌توانید در عکس ببینید، چون مغز تنها یکی از برداشت‌هایش از عکس را انتخاب می‌کند.

به‌مدت ۳۰ ثانیه به عکس نگاتیو سمت چپ نگاه کنید. سپس توجهتان را به x در تصویر سمت راست بدهید و چند بار پلک بزنید. مغز و دستگاه بینایی تصویر نگاتیو را دریافت می‌کنند و عملا آن را به تصویر رنگی تبدیل می‌کنند. علت اصلی وقوع این خطا گیرنده‌های نوری چشم ما هستند. این گیرنده‌ها پس از خیره‌شدن به عکس نگاتیو خسته می‌شوند و این مسئله خطای دید ایجاد می‌کند.

وسط تصویر مثلثی می‌بینید که در واقع وجود ندارد. مغز برای دریافت تصویری کامل جاهای خالی را پر می‌کند و تصویر مثلثی کامل می‌سازد. با توجه به نظریه گشتالت، ما اجسامی را که نزدیک هم هستند به‌عنوان دسته‌ای وابسته به هم می‌بینیم.

در توهم پونزو، هر دو خط افقی آبی طول یکسانی دارند. این توهم نشان می‌دهد چگونه ذهن انسان اندازه یک شئ را بر اساس پس‌زمینه آن قضاوت می‌کند چند توضیح مختلف درباره اینکه چرا ما خط بالایی را بلندتر از خط پایینی می‌بینیم وجود دارد. این دو خط به سمت نقطه‌ی ناپدید شدن توهم، هم اندازه می‌شوند، بنابراین مغز ما طوری ساخته شده که تصور کند خط بالایی دورتر و بنابراین طولانی‌تر است.

به‌نظر شما گربه در حال بالارفتن از پله‌هاست یا پایین‌رفتن؟ این خطای دید واقعی مدتی موضوعی داغی در شبکه‌های مجازی بود. جالب است بدانید هنوز پاسخی برای این سوال پیدا نشده است و جهت حرکت گربه واقعا مشخص نیست.

وقتی چشمان خود را از یک نقطه به نقطه دیگر می‌برید، نقطه‌های ازغوانی بزرگ‌تر می‌شوند یا به بیرون می‌چرخند توهم رانش محیطی انواع زیادی دارد، از جمله الگوهای دندان‌اره‌ای، اما به راحتی در طرح‌های دایره‌ای مانند تصویر بالا دیده می‌شود. این توهم را جوسلین فابرت و اندرو هربرت سال ۱۹۹۹ توصیف کردند و نشان دادند این اثر هنگام حرکت چشم یا پلک زدن قوی‌تر می‌شود. فابرت و هربرت حدس می‌زدند این توهم ناشی از ترکیبی از عوامل از جمله حرکت چشم، تفاوت در شدت نور و نحوه درک چشم‌ها از عمق است.