حرکت با سرعت نور؛ رویایی که شاید روزی ممکن شود

آیا ما می تونیم سفر بین ستاره ای داشته باشیم ؟

هیچ کجا در کیهان نیست که از تغییرات بزرگ مصون باشه... در همین زمین خودمون روزی تمام اونچه که میبینی تخریب و بعد ساخته میشه. هر گونه ای که میخواد در هر جهان ممکنی بقای طولانی مدتی داشته باشه باید انتقاد گستردهای بین سیاره ای و در نهایت میان ستاره ای رو یاد بگیره !

خورشید روزی سوختش تموم میشه و بعد از مدتی دیگه هیچ کمربند حیاتی وجود نداره و ما روی هیچ کدوم از سیاره های منظومه شمسی نمی تونیم طولان مدت زندگی کنیم. پس باید خودمونو برای سفرهای دور تر به چند میلیون و چند میلیارد سال نوری اماده کنیم!

بزرگترین رویای ما اینه که بتونیم به سیاره های قابل سکونت سفر کنیم و اونجا خونه بسازیم... اما چطور به اونجا برسیم این سیاره ها خیلی از ما دورن ما به سفینه هایی نیاز داریم که بتونن خدمه انسانی رو در طولانی ترین حمل و نقل دنیا با خودشون ببرن.

نزدیکترین سیاره به ما که فکر می کنیم قابل سکونت باشه چهار سال نوری با ما فاصله داره !بذارید این طوری بگم که چقدره، اگر سفینه ویجر ناسا که با سرعت زیاد 61000 کیلومتر در ساعت حرکت میکنه به سمت آلفا قنطورس می رفت 70000 سال طول می کشید تا به اونجا برسه و این تنها نزدیک ترین سیاره میان ستاره ای قابل سکونتی است که می شناسیم !!

امکانش هست یه سفینه بسازیم که محدودیت اهای سرعت کیهانی رو بشکنه یک فیزیکدان به نام میگل آلوبیره اهل مکزیک تحت تاثیر مجموعه سینمایی استارترک محاسباتی انجام داد که یک سفینه بتونه سریع تر از نور حرکت کنه !!

اگر موفقیت آمیز بشه می تونه زمان سفر به سیاره آلفا قنطورس رو مثلا به 5 ماه کاهش بده شایدم کمتر یه لحظه صبر کنید این یه قانون اساسی در علم نیست که شما نمی تونید سریعتر از نور حرکت کنید؟ بله ! هست ! اما نکته سفر آکوبیر دقیقا همینه ! سفینه اون حرکت نمیکنه ! کیهانه که اینکار رو میکنه !

سفینه مسافرتی وارپ یک دستگاه موج ساز گرانشیه که میتونه اقیانوس زمانی مکانی مقابلشو فشرده کنه اون اقیانوسه رو در هنگام خروج پس بده !! جت اسکی هایی برای تفریح و سواری در کهکشان و فراتر ...

از کجا معلوم شاید ابر خوشه کهکشانی لنیاکیا روزی دریاچه ما بشه این ابر خوشه صد هزار تا کهکشانه داره ... لنیاکیا ، به معنای بهشت بی کران به زبان هاوایی ... فکرشو بکنید ! ما با سرعت بیشتر از نور بتونیم حرکت کنیم و تلسکوپ های پیشرفته خودمون رو در فاصله چند هزار سال نوری از زمین قرار بدیم اون وقت می تونیم ایران مون رو ببینیم که در اوج شکوه تمدن بود ...

می تونیم کودک باستانی رو ببینیم که به آسمون نگاه می کرد ... یا لحظه کشف کهکشان اندرومدا رو ببینیم که توسط ابدورحمان سوفی ریاضیدان و ستاره شناس ایرانی در حال اتفاق بود ... هزار سال قبل از اینکه تصویر زیبای کهکشان آندرومدا گرفته بشه !! یا چند میلیون سال دور تر بشیم و بتونیم دایناسور ها رو ببینیم که با خیال راحت داشتند زندگی می کردند ... ( اتساع زمان )

شاید خیلی از ما ها اون روز رو نبینیم که موفق شدیم سفر بین ستاره ای داشته باشیم ... اما ما امید داریم ، همون طور که گذشتگان ما داشتند و مسیر رو برای آیندشون که ما بودیم فراهم کردند ... ما هم باید به آیندگان کمک کنیم تا بتونیم بقای گونمون رو زنده نگه داریم ... آیا ما می تونیم سفر بین ستاره ای داشته باشیم ؟ نظر شما چیه ؟