تفاوت غش، بیهوشی و کما

غش چیست؟ غش حالتی است که به خاطر نرسیدن اکسیژن به مغز به طور ناگهانی و در شرایط افت فشار خون و ضربان قلب اتفاق می افتد. غش کردن لزوما به دلیل بیماری خاصی نیست. می‌تواند دلایل متفاوتی از جمله ضعف، خستگی و کم خوابی مداوم، مشکلات عاطفی و ... داشته باشد. غش کردن می‌تواند به خاطر بیماری های قلبی تنفسی و.. هم رخ دهد. درصورت مداوم بودن حالت غش، پیگیری دلیل آن الزامی است.

غش کردن به دلیل کاهش فشار خون را میتوان به سادگی با بالا گرفتن پاها برطرف کرد و معمولا کوتاه مدت است. اما غش کردن می‌تواند همراه با تشنج و به دلیل حمله صرع انجام گیرد که در آن صورت رجوع به دکتر واحب است.

اما بی هوشی با استفاده از دارو های هوش بر انجام میگیرد. در این حالت مشکلی برای بدن و سیستم عصبی فرد صورت نمی گیرد. اکسیژن کافی به مغز خواهد رسید و ضربان‌ قلب طبیعی باقی خواهد ماند. برای برطرف کردن بی هوشی نیز از دارو استفاده می شود.

کما در واقع یک بیهوشی طولانی مدت است. از دلایل کما میتوان به سکته‌های وسیع مغز، خون‌ریزی‌های مغزی، هایپوکسی مغزی (افت اکسیژن‌رسانی به مغز)، علل متابولیکی مانند قند خون خیلی بالا یا قند خون خیلی پایین و یا سایر اختلالات الکترولیکی، علل کبدی مانند کمای کبدی و... اشاره کرد.

در کما، بخش‌هایی از مغز به علل مختلفی که بعضی از آنها را نام بردیم آسیب می‌بیند و هوشیاری از دست می‌رود اما قلب،‌ریه، کلیه و کبد کار می‌کنند و به دلیل کار کردن این اعضای حیاتی هنوز زندگی و زنده بودن شخص وجود دارد اما هوشیاری و شعور از کار افتاده است

در بیهوشی به‌طور موقت و کنترل‌شده، سطح هوشیاری را پایین می‌آوریم تا به همراه بی‌دردی بتوانید عمل جراحی را تحمل کرد.این نوع بیهوشی از همه جهت تحت کنترل است و اینکه کی شروع می‌شود، چه مدت ادامه می‌یابد و چه موقع خاتمه خواهد یافت، معلوم خواهد بود، در حالی که غش کردن ناشی از اتفاقات گذرایی است که برای سیستم قلبی عروقی ما رخ می‌دهد.

در حین جراحی و در حال بیهوشی ممکن است اتفاقاتی روی دهد که بخش هایی از مغز آسیب ببیند در حالی که اعضای دیگر بدن هنوز فعالیت می کنند که به این حالت کما می گویند. کما ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها و سال ها طول بکشد. در کما انتظار می رود بخش های آسیب دیده مغز خوددرمانی کنند و بدن زنده اما بدون هوشیاری و شعور، بتواند به وضعیت عادی برگردد. در کما می‌توان اعضای دیگر بدن را با استفاده از دستگاه های تامین کننده جریان های الکتریکی زنده نگه داشت. اما اگر بهبود حاصل نشود، با جداسازی این دستگاه، قلب فرد نیز از کار خواهد افتاد.

البته در آسیب های مغزی اگر قسمتی از مغز که کنترل ارگان هایی چون قلب را بر عهده دارد آسیب ببیند و این آسیب بر عملکرد قلب و. درنهایت مرگ آن منجر شود فرد به کما نمی رود و بدن او به طور کانل از کار خواهد افتاد.