ܢ݆ߺیߊ‌ܝ̇ߺو✧

پیانو چیست؟ پیانو یکی از مشهور ترین سازهای صفحه کلید دار است در ادامه به تاریخچه و ساختار ان می پردازیم

چطور صدا تولید می کند ؟ وقتی کلاویه های پیانو را فشار دهیم چکش های کوچکی که درون پیانو قرار دارند به سیم هایی می خورند که به صفحه صدا متصل اند وقتی سیم حرکت می کند صفحه صدا صدا را تقویت کرده و می توان اهنگ نواخت.

پدال های پیانو چطور کار می کنند؟ 1. پدال دمپر (sustain pedal) پدال دمپر، به توقف یا ادامه داشتن صدا کمک می‌کند و در سمت راست پدال‌ها قرار دارد. این پدال، همان‌طور که از اسمش پیداست، دمپرهای داخل پیانو را کنترل می‌کند. دمپرها، پدهای نمدی کوچکی هستند که روی سیم‌های فلزی داخل پیانوی شما قرار می‌گیرند. هنگام فشار دادن کلیدی از پیانو، دمپری مجزا برای آن کلید بالا می‌رود و به سیم‌های پیانو اجازه لرزش و ایجاد صدا را می‌دهد. بعد از برداشتن انگشت از کلاویه نیز دمپر دوباره به سیم‌ها فشار می‌آورد و باعث قطعی صدا می‌شود. اگر همچنان پای شما روی پدال دمپر باشد، همه دمپرها برداشته شده و هر نتی که می‌نوازید تا زمان کار نکردن با کلاویه‌ها ادامه پیدا می‌کند. نام دیگر پدال دمپر، پدال طنین نیز است. چون در تولید صدایی زیبا و طنین‌انداز تاثیر زیادی دارد و به نت‌ها اجازه ترکیب شدن با هم را می‌دهد؛ اما فراموش نکنید که تعداد نت‌های زیاد به طور همزمان، ممکن است در کیفیت صدای تولیدی تاثیر بگذارد. به همین دلیل نوازنگان از پدال دمپر، برای اجرای چند نت در هربار نوازندگی خود استفاده می‌کنند. شما نیز می‌توانید برای درک بهتر مکانیسم پدال دمپر، به سراغ پیانو خود بروید، آن را باز کنید و با فشردن پدال دمپر متوجه همه چیز شوید. 2. پدال میانه (sustenuto pedal) این پدال، به عنوان پدال پایدار پیانو نیز شناخته می‌شود و بسته به نوع پیانوی شما می‌تواند عملکردهای متفاوتی داشته باشد. مثلا در پیانوهای بزرگ به عنوان پدال نگهدارنده شناخته می‌شود. پدال میانه، هنگامی که نتی را نگه دارید و انگشت خود را از روی کلاویه بردارید، صدای پیانو را قطع نمی‌کند. از طرفی اگر نت‌های دیگری را بنوازید، فقط تا زمانی که این پدال را نگه دارید، ادامه پیدا می‌کنند. استفاده از پدال میانه یا تمرین، برای نگه داشتن نتی بلند یا آکورد پیانو می باشد؛ هنگامی که دستان شما قرار است نت‌های دیگری را بنوازند. تفاوت پدال میانه با پدال دمپر اینجاست که پدال دمپر، تمامی نت‌ها را نگه می‌دارد. در حالی‌که پدال میانه، فقط صدای یک یا چند نت را نگهداری می‌کند تا دستان نوازنده بتواند نت‌های دیگری را نیز بنوازد. در بعضی از پیانوهای عمودی با فشردن پدال مرکزی، تکه‌ای نمد یا پارچه بین چکش‌ها و سیم‌ها پایین می آید تا صدا نرم و خفه شود و به همین دلیل است که به آن پدال تمرین نیز می گویند. استفاده از این عملکرد برای زمانی است که افراد می‌خواهند بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران، تمرینات خود را انجام دهند. بعضی دیگر از پیانوها نیز اصلا پدال مرکزی ندارند یا اگر هم داشته باشند، آن پدال کاری خاصی انجام نمی‌دهد و جنبه تزیینی و نمایشی دارد. 3. پدال نرم (soft pedal) پدال نرم، از نظر فنی به یونا کوردا (una corda) نیز معروف است و در سمت چپ پدال‌ها قرار دارد. این پدال، همان‌طور که از اسمش پیداست باعث ملایم‌تر شدن صدای پیانو می‌شود. پدال نرم در پیانوهای بزرگ، باعث می‌شود که چکش‌ها به سمت دیگر جا به جا شوند تا فقط یک سیم برای هر نت زده شود. این پدال، در پیانوهای ایستاده چکش‌ها را به سیم‌ها نزدیک‌تر می‌کند تا چکش‌ها ضربه‌های شدیدی به سیم‌ها نزنند و صدای ملایم‌تری از ارتعاش سیم‌ها ایجاد شود. استفاده از پدال نرم برای وقتی پیشنهاد می‌شود که می‌خواهید صداهایی آرام‌تر و ملایم‌تر بنوازید. مثلا هنگام همراه شدن با خواننده یا زمانی که می‌خواهید بدون ایجاد مزاحمت برای دیگران نوازندگی با پیانو را تمرین کنید.

پیانو چطور ساخته شد؟ پیانو حدود سیصد سال پیش در اواخر دوره رنسانس اختراع شد.در ایتالیا فردی به نام بارتولومئو کریستوفوری می خواست می خواست سازی بسازد که صدایی شبیه هارپسیکورد(یک ساز)داشته باشد اما در اثر لمس صدا دهد.او از چکش خود الهام گرفت و سازی ساخت که با فشار دادن کلید چکش نرم ان به سیم ها می خورد و صدا می دهد او ساز خود را به ایتالیایی cimbalo di cipresso di piano e forte نام گذاشت. یک سازنده در المان به نام گوتلیب سیلبرمن وقتی پیانوی او را دید تصمیم گرفت پیانوی خودش را بسازد.او فهمید که پیانوی کریستوفوری توانایی این را ندارد که بعد از برداشتن دست از روی کلاویه صدا دهد بنابراین دمپر هارا به پیانوی خود اضافه کرد که باعث می شد موقعی که اهرم دستی (در حال حاضر پیانو ها بجای این پدال دارند)می گیرید صدا کشیده شود.هنگامی که سیلبرمن پیانوی جدید خود را به یوهان سباستین باخ نشان داد، ابتدا باخ شکایت کرد که نت‌های بلند در مقایسه با نت‌های پایین بسیار ملایم هستند.سیلبرمن بهبودهای بیشتری انجام داد و در نهایت تأیید باخ را به دست آورد. با گذشت زمان این ساز piano et forte نام گرفت و در حال حاضر ما ان را پیانو piano می نامیم. پیانوهای اولیه تنها پنج اکتاو داشتند و با قاب های چوبی ساخته می شدند تا سیم ها را نمی توان خیلی محکم کشید. صدایی سبک و لطیف نسبت به پیانوهای امروزی ما داشتند. با این حال، در زمان موتزارت ، پیانوها آنقدر محبوب بودند که موتزارت بسیاری از ساخته های خود را فقط برای پیانو نوشت. در تمام دوره های کلاسیک و رمانتیک، آهنگسازان از خلق آثار عالی برای این ساز همه کاره لذت می بردند. مشکل دیگری که پیانوهای اولیه داشتند این بود که وقتی کلیدی را فشار می دادید باید منتظر می ماندید تا چکش تا آخر بیفتد تا بتوانید دوباره نت را بنوازید. این بدان معناست که نمی‌توانید نت‌های تکراری را خیلی سریع پخش کنید. یک مخترع فرانسوی به نام سباستین ارارد راهی ابداع کرد که به کلیدهای پیانو اجازه می‌دهد بلافاصله پس از زدن نت چکش‌ها را دوباره پرتاب کنند. این به آهنگسازان دوره رمانتیک، مانند لیست، اجازه داد تا برای پیانو موسیقی بنویسند که شامل نت ها و آکوردهایی بود که به سرعت تپش داشتند.سرانجام پیانوها بزرگتر، قوی تر و بلندتر شدند. اکتاوهای بیشتری به این ساز اضافه شد تا دامنه وسیع تری به این ساز بدهد. سپس، با شروع عصر صنعتی، یک سازنده پیانو آمریکایی به نام آلفیوس بابکوک یک قاب فلزی به پیانوهای خود اضافه کرد تا سیم ها بتوانند کشش بیشتری را حفظ کنند. این نوآوری به پیانو صدای مدرن قدرتمند خود را داد که امروزه از آن لذت می بریم.

ایا تاحالا پیانو نواختید ؟