کارما چیست؟!

کارما یا کَرمَه یا کَرمَن (به سانسکریت: कर्म) (به انگلیسی: Karma) یا زیستکار اصطلاحی در آئین هندو و بودا است که به اصل علت و معلول اشاره می‌کند. بر اساس این اصل، کردارهای فیزیکی و ذهنی هر فرد، در این زندگی و زندگی‌های بعدی او که از طریق بازپیدایی (تناسخ) اتفاق می‌افتند، پیامدهایی به دنبال دارند.

در معنای عامیانه، کارما به این معنی است که هر آنچه انجام می‌دهیم، فکر می‌کنیم یا می‌گوییم، به خودمان بازمی‌گردد. در این معنا، کارما شامل هم خود عمل و هم نتیجهٔ آن عمل می‌شود.

این حال، در معنای دقیق‌تر، کارما فقط به انجام عمل اشاره دارد، نه به نتیجهٔ آن عمل. نتیجه عمل، ویپاکا (کارمیوه) نامیده می‌شود، کارما یکی از اعتقادهای دینی هندوها است که نخستین بار و به تفصیل در متون اوپانیشادی بیان شده است. کرمه به معنی عمل و در اصطلاح عبارت است از نتیجهٔ اعمال انسان که اگر خوب باشد موجب سعادت و اگر بد باشد موجب گرفتاری او می‌شود[

به باور این ادیان، زمانی که فرد به مرحله‌ای برسد که اعمالی را انجام دهد بدون این‌که کوچک‌ترین دلبستگی و وابستگی به این اعمال داشته باشد، این عملکردها (کارماهای) او نتیجه و کارمیوه‌ای به دنبال نخواهند داشت. بدین طریق، کارماهای پیشین میوه‌های خود را به مرور به می‌رسانند، اما کارمیوه‌های جدیدی به آن‌ها اضافه نمی‌شود. عدم دلبستگی و ناوابستگی به زندگی، در تمامی جنبه‌های آن، به فرد کمک می‌کند تا چرخهٔ تولدهای ادواری را شکسته و به «رهایی» برسد. هدف از این رهایی این است تا افراد دیگررنجی نکشند.