تالاب ارواح

افسانه‌های زیادی پشت این دریاچه گفته می‌شود. اگر از مردم قدیمی و محلی آن طرف‌ها درباره ماجرای اسم‌گذاری دریاچه ارواح بپرسید، داستان‌های جالب و شنیدنی زیادی برای تعریف دارند؛ مثل اینکه ارواح خبیث در اعماق این دریاچه زندگی می‌کنند و با صداهایی که از خود درمی‌آورند، حضورشان را یادآوری می‌کنند یا ارواح دریاچه شب‌ها از خانه خود بیرون می‌آیند و حساب هر کسی را که در آن اطراف ببینید کف دستش می‌گذارند!

چرا به این دریاچه ارواح می‌گویند؟ چون خیلی شبیه به لوکیشن فیلم‌های ژانر وحشت است. فکرش را بکنید، یک دریاچه باتلاقی فرورفته در مه، با درختان خشکیده و شکسته‌ای در داخل آب و سکوت عمیقی که با پیچیدن باد در درختان توخالی و زوزه و سروصدای حیوانات وحشی شکسته می‌شود، می‌توانست اسمی بهتر از دریاچه ارواح داشته باشد؟

از شهرستان نور که به سمت نوشهر حرکت کنید، نیم ساعت یا کمی بیشتر مانده به نوشهر (۴۵ کیلومتر)، به سمت روستای صلاح‌الدین کلای سفلی که برانید به یکی از زیباترین دریاچه‌های ایران نزدیک می‌شوید. از روستا تا دریاچه یک مسیر خاکی وجود دارد که با کمک تابلوهای راهنما شما را به دریاچه می‌رساند.

در خیلی از تئوری ها و داستان های این دریاچه گفته شده است که ارواح سرگردان آن منطقه پس از وارد شدن ما به دریاچه شروع به حمله یا دنبال کردن شما می‌کنند دریاچه ممرز یا دریاچه ارواح و جنگل‌های حوالی آنجا در بیشتر ایام سال مه‌گرفته هستند. در فصل پاییز و زمستان بارندگی به بیشترین میزان خود می‌رسد و دمای هوا به‌شدت پایین می‌آید و جنگل و دریاچه در مه غلیظی فرو می‌روند.

قدم‌های اول را که در اطراف تالاب بردارید، متوجه حضور حیوانات وحشی و پرندگان مختلف می‌شوید. دریاچه ارواح پناهگاه حیواناتی مثل مار، وزغ، روباه، انواع آبزیان،‌ گراز، خرس، گرگ، شغال،‌ سگ و گربه وحشی و یکی از مهم ترین موجودات آنجا جن ها و ارواح است که اگر خیلی به آن‌ها نزدیک نشوید کاری با شما ندارند.