فکت درباره ی کوروش کبیر

کوروش کبیر بین ۵۰۹ تا ۵۸۰ قبل از میلاد متولد شد. پدرش، کامبیز اول، پادشاه یک شهر باستانی آنشان در جنوب غرب ایران از ۵۸۰ تا ۵۹۹ قبل از میلاد بود و مادرش ماندانا، دختر آستیاژ ، امپراطور مدینه بود.

شواهد محکمی درباره شروع زندگی کوروش کبیر وجود ندارد. بر اساس افسانه ها، آستیاژ پدربزرگ کوروش کبیر، از ترس به حاکمیت رسیدن کوروش کبیر در بزرگسالی، موقع به دنیا امدنش، هارپاگوس را مامور کشتن او را کرد. هارپاگو این وظیفه را به چوبانی سپرد که بچه را بزرگ کند و بعدا به او بازگرداند. کوروش وقتی ۱۰ ساله شد، به خاطر ویژگی های برجسته اش، از طرف آستیاژ شناسایی شد. آستیاژ از جان او گذشت و اورا به مادر و پدر اصلی اش برگرداند.

نام کوروش کبیر از پدربزرگ پدری اش، کوروش اول، گرفته شد و نسلی از هخامنش بود. کوروش دوم امپراطوری آنشان را در سال ۵۵۹ از پدرش به ارث برد. آستیاژ یک حمله ای علیه کوروش ترتیب داد که سه سال طول کشید و با فتح اکباتان، پایتخت امپراطوری مدینه توسط کوروش به پایان رسید. در طول این جنگ بخش از ارتش آستیاژ به فرماندهی هارپاگوس، برای انتقام از مرگ پسرش، علیه آستیاژ می جنگیدند. بعد از فتح مدینه، کوروش دوم از جان آستیاژ گذشت

کوروش دوم ، معروف به کوروش کبیر، اولین پادشاه و بنیان‌گذار حکومت هخامنشی بود که در ۴۰ سالگی به پادشاهی رسید. او به‌مدت ۳۰ سال (۵۵۹ تا ۵۲۹ ق.م.م) بر مناطق وسیعی از آسیا حکومت ‌کرد. کوروش کبیر نمونه کاملی از صفات اخلاقی را داشت. هرکجا که به‌عنوان فاتح وارد می‌شد، بر‌خلاف فاتحان آشور و بابل نسبت به معابد اقوام بیشترین احترام را نشان می‌داد؛ برای تعمیر و توسعه‌ پرستشگاه‌ها کمک‌های زیادی می‌کرد؛ از هر‌گونه تبعیض نسبت به پیروان ادیان خودداری می‌کرد و اجازه نمی‌داد این احترام بهانه‌ای برای تجاوز‌جویی و قدرت‌طلبی کاهنان شود. او با نهایت دقت این شیوه‌ اخلاقی و انسانی را رعایت می‌کرد و آن را وسیله‌ استحکام قدرت امپراطوری می‌دانست.