مجموعه ای از ما

آسمان آبی ست. ابری ست گاه گاهی. وقتی باران می بارد، آسمان دل من هم بارانی ست. دلم چتر می گیرد؛ اما باز هم خیس خالی ست. (اینو وقتی کلاس پنجم بودم نوشتم... اونموقع بهتر مینوشتم شعرامو :))) )

من یه روزی می خواستم آدم خوبی بشم؛ ولی الان حتی نمی تونم به آدم بودن فکر کنم.

من خودخواه نیستم. قبلا می خواستم با دوستام زندگی خوبی رو برای خودمون و چند نفر دیگه که لیاقتش رو دارن، بسازم. ولی مشکل همینه... اینکه فقط منم که داره خودش رو به در و دیوار میزنه. (ناگفته)

من از مجازات بد قولی بیشتر از نافرمانی می ترسم.