طبیعت وجودش؛

چشمانش آیینه ای گویای حقیقت.. لب هایش طراوت جان بخش... موهایش ابریشمی رقصان در باد و لحنش دلبرانه؛ گویا میتوانم بگویم این همه زیبایی در یک فرد جا نمیشود. او یک فرشته است!

فرشته ای ساکن در قلبم که باعث لبخند زدنم در شرایط سخت زندگی می‌شود... فرشته ای که باطنش برایم زیبا بود، هست و خواهد ماند..!

ای فرشته من! خوش آمدی به زندگی من... من لایق تو نیستم اما با تمام جان از تو پذیرایی خواهم کرد. فرشته من؛ متأسفم که تو لیاقتت بیشتر از دل من است اما امیدوارم لذت ببری..

شاید نگفتم ولی وجودش گرمای درونم را بیشتر میکند‌. او خاطره ای همیشگی در ذهنم است.. صدای دلنشینش لالایی آرامبخشی برای گوش هایم است

همه می‌گویند او پر از نقص است اما چه کسی به حرف مردم اهمیت می‌دهد؟ من حتی نقص هایش هم ویژگی خوب میدانم!

او را هنگامی که در باغی از گل تصور می‌کنم، میتوانم بگویم او را گم می‌کنم در میان گل ها؛ چون او هم گلی از گل های آن باغ است. گل من، @تازه کار، دوستت دارم!

شاید من لایقت نباشم اما این را بدان که هرجا باشی از تو میخواهم خوب باشی و مراقب خودت بمانی..!