(زندگی گوسفندی)

خورشید بر فراز علفزار تابید، صدای بع بع از گوشه به گوشه ی علفزار بلند شد؛صدای چو چو بوق قطار گوش های پشمی شان را نوازش کرد.چهارده، چشم های را از کتاب جدا کرد و به آسمان آبی بی کران خیره شد.

کتاب را کنار درخت رها کرد و به سمت ریل قطار راه افتاد. قطار کوچک در جلوی پای دقیقا نود و نه گوسفند رنگی ایستاد. چهارده به جمع آنها پیوست و عدد را کامل کرد. ده گوسفند سیاه، چهل گوسفند سفید، سی گوسفند قهوه‌ای،بیست و نه گوسفند دو رنگ و یک... فقط یک گوسفند سه رنگ!

کاسه های فرنی گرم در قطار ردیف شده بودند، گوسفندان با ذوق به خوردن می پرداختند. بعضی ها غذایشان را به جای دیگری می بردند. چهارده غذایش را به بالای تپه برد. کتابش را در دست گرفت. صدمین باری بود که کتاب را می خواند؛ یا شایدم هزارمین بار!

به هر حال تنها کتاب آنجا بود، جلد چرمی اش سیاه بود و پلاک طلایی بر روی آن می درخشید -علفزار شیشه ای- صدای چو چو علفزار را پر کرد اما خبری از قطار نبود...

دست نویسه ای از من... ادامه دارد،