اندکی از مولانا

جان منی جان منی جان من آن منی آن منی آن من

شاه منی لایق سودای من قند منی لایق دندان من

نور منی باش در این چشم من چشم من و چشمه حیوان من

گل چون تورا دید به سوسن بگفت: سرو من آمد به گلستان من

از دو پراکنده تو چونی بگو زلف تو حال و پریشان من

ای رسن زلف تو پایبند من چاه زنخدان تو زندان من

دست فشان مست کجا می روی پیش من آ ای گل خندان من💫👥🤎؛!)