تاریخچه ی ایموجی

از دهه‌ی ۱۹۹۰، از کاراکترهای ترکیبی برای ساخت ایموجی‌هایی مثل چهره‌ی خندان استفاده می‌شد. اسکات فالمن، یکی از استادان کارنیگ ملون، ابداع‌کننده‌ی این کاراکترها بود. به این کاراکترها ایموتیکان (Emoticon) گفته می‌شود که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ایموتیکان :-) و :-( و D-8 در مکالمه‌های چت‌رومی دهه‌ی ۱۹۹۰ اشاره کرد. برای القای سخن طعنه‌آمیز از کاراکتر ;-) و برای انتقال بی‌اطلاعی از مسئله‌ای از کاراکتر ¯_(ツ)_/¯ استفاده می‌شود.

بااین‌همه، در سال ۱۹۹۹، هنرمندی ژاپنی به‌نام شیگتاکا کوریتا اولین ایموجی را ساخت. کوریتا روی تیم توسعه‌ی i-mode کار می‌کرد که اولین پلتفرم اینترنتی موبایل از حامل موبایل ژاپنی DOCOMO بود. هدف کوریتا طراحی واسط کاربری جذاب برای انتقال اطلاعات به شیوه‌ای ساده و مختصر بود. برای مثال، در این واسط کاربری به‌جای تلفظ هوای ابری از آیکن استفاده می‌شود. کوریتا تصاویری در ابعاد ۱۲ در ۱۲ پیکسل طراحی کرد که ازطریق شبکه‌ی شبه‌صفحه‌‌کلیدی واسطه‌ی i-mode انتخاب‌شدنی بود. سپس، این تصاویر به‌صورت کاراکترهای مستقل به موبایل‌ها راه پیدا کرد. کوریتا درمجموع ۱۷۶ ایموجی طراحی کرد که حالا به بخشی از مجموعه‌ی دائمی موزه‌ی هنر مدرن نیویورک تبدیل شده ‌است.

کاراکترهایی هم برای نمایش وضعیت هوا (آیکن‌های خورشید، ابر، چتر و آدم‌برفی)، ترافیک (خودرو، هواپیما، کشتی و قطار)، فناوری (تلفن‌همراه، تلویزیون، تلفن رومیزی و گیم‌های دستی) و تمام حالت‌های ماه منتشر شد؛ اما این کاراکترها کاملاً آگاهی‌بخش نبود. اولین‌بار ایموجی‌‌ بود که راهی برای اضافه‌کردن احساسات به متن ارائه کرد. شاید جمله‌ی «من درک می‌کنم» به‌تنهایی جمله‌ای سرد و بی‌روح باشد؛ اما اضافه‌کردن کاراکتر قلب به آن می‌تواند احساس دل‌گرمی و دل‌سوزی را منتقل کند؛ اما این تازه آغاز راه ایموجی‌ها بود.

درنهایت اپل در سال ۲۰۱۱، صفحه‌‌کلید رسمی ایموجی‌ها را به iOS اضافه کرد. اندروید هم دو سال بعد، از این مجموعه پیروی کرد. بدین‌ترتیب، مردم می‌توانستند مستقیما ازطریق صفحه‌کلیدهای تلفن‌همراه خود به ایموجی‌ها دسترسی پیدا کنند. به پیشنهاد نیویورک‌تایمز، متن‌ها را می‌توان به آیکن‌های کوچک تبدیل کرد؛ مثلا عبارت «I love you» به کاراکتر قلب و عبارت «LOL» به آیکن خنده. (نمیتونم عکسش رو بزارم )

با افزایش محبوبیت ایموجی‌ها تعداد آن‌ها هم افزایش یافت. کنسرسیوم یونیکد سالانه‌ ایموجی‌های جدیدی به مجموعه‌ی خود اضافه می‌کند که از کاربران سراسر دنیا جمع‌آوری شده ‌است. این ایموجی‌ها شامل انواع گیاهان، جانوران، غذاها و نمایش فعالیت‌ها است. یونیکد برای اضافه‌کردن هر دسته از ایموجی‌ها، به فرایند تأیید و تصویب نیاز دارد و ممکن است رسیدن ایموجی از طرح اولیه به تلفن‌های همراه، دو سال طول بکشد. در ابتدا ایموجی‌ جدید ازطریق طرح پیشنهادی رسمی به کنسرسیوم یونیکد ارائه می‌شود. طرح‌‌های پیشنهادی ایموجی‌ها شامل توضیحاتی مثل دلیل استفاده از ایموجی و ایده‌هایی برای ظاهر آن است.

جنبه‌ی طراحی ایموجی‌ها پیچیده‌تر از حد تصور است. برای مثال، اگر ایموجی نشان‌دهنده‌ی دانه‌های لوبیا باشد، باید طراح بین انواع لوبیا انتخاب کند: لوبیای سیاه، لوبیای پخته، لوبیای سبز یا لوبیای سفید؛ لوبیا باید داخل قوطی باشد یا کاسه یا در زمین سبز شده باشد. در مرحله‌ی بعدی، زیرکمیته‌ی ایموجی‌ها در کنسرسیوم یونیکد طرح‌های پیشنهادی را بررسی می‌کند. پس از رسیدن به توافق، ایموجی جدید متولد خواهد شد.