5 تا از مشهورترین پیانیست ها در تمام دوران؛

1. مارتا آرگریچ متولد: 5 ژوئن 1941 مارتا اهل آرژانتین بود و از سه سالگی شروع به نواختن پیانو کرد. پنج سال بعد، او اولین کنسرت خود را اجرا کرد. او در مسابقات مختلف از جمله مسابقه بین المللی موسیقی ژنو در سال 1957 برنده شد. علیرغم موفقیتش، او با یک بحران شخصی روبرو شد و نمی دانست که آیا باید به حرفه موسیقی خود ادامه دهد یا خیر. او سه سال نواختن پیانو را رها کرد، اما یکی از دوستانش به او انگیزه داد و پس از آن در ۲۴ سالگی با برنده شدن در هفتمین مسابقه بین‌المللی پیانو شوپن به شهرت رسید و باعث شد به لیست پیانیست معروف اضافه شود. زمانی که در دهه 1990 با سرطان مبارزه کرد و آن را شکست داد، با چالش دیگری روبرو شد. او از تبلیغات اجتناب می کند و کنسرتو و موسیقی مجلسی را به اجراهای انفرادی ترجیح می دهد. مارتا با میزبانی جشنواره ها و عضویت در هیئت داوران مسابقه به تبلیغ پیانیست های دیگر کمک می کند.

2. کلودیو آررو متولد: 6 فوریه 1903 درگذشت: 9 ژوئن 1991 کلودیو، هنرمند شیلیایی پیانو، می‌توانست قبل از خواندن کلمات، موسیقی بخواند. او در چهار سالگی بر سونات های بتهوون تسلط یافت و اولین کنسرت خود را در پنج سالگی اجرا کرد. مادرش او را با پیانو آشنا کرد، اما هیچ نوازنده حرفه ای در خانواده وجود نداشت. او به اندازه کافی خوش شانس بود که از دولت شیلی برای ده سال تحصیل در آلمان کمک هزینه دریافت کرد. او تا 15 سالگی درس خواند اما پس از مرگ یکی از مربیانش این کار را متوقف کرد. استعداد و مهارتش او را قادر ساخت تا در سطح جهانی اجرا کند و اغلب به طور متوسط 120 اجرا در هر فصل انجام می داد. او آثار آهنگسازان مختلف را می نواخت اما عمدتاً به خاطر تفسیرهای بتهوون شهرت داشت. اگر زمانی به شیلی سفر کردید، به دنبال خیابانی با نام او در سانتیاگو باشید.

3. فردریک شوپن تولد: 1 مارس 1810 درگذشت: 17 اکتبر 1849 شوپن یک کودک اعجوبه بود و تنها در هفت سالگی کنسرت می داد و پولونز می نوشت. او به عنوان آهنگساز، نوازنده و معلم پیانو مورد احترام بود. فردریک با یکی دیگر از نوازندگان بزرگ پیانو به نام فرانتس لیست دوست بود. او در طول زندگی خود با بیماری ها دست و پنجه نرم کرد و به دلیل زوال جسمانی اش، در سنین بالاتر، آثار کمتری نوشت. با این حال، تنها در 39 سال، شوپن کمکی باورنکردنی به دنیای موسیقی کرد. او کنسرتوها، قطعات مجلسی و غیره می ساخت و تمام آهنگ هایش شامل بخش هایی برای پیانو بود

4.گلن گولد متولد:25 سپتامبر  1932 درگذشت:4 اکتبر 1982 گلن گولد به عنوان مفسر استثنایی کیبورد باخ شناخته می شد. این پیانیست محترم کانادایی در خانواده ای اهل موسیقی بزرگ شد و یاد گرفت که چگونه قبل از خواندن کلمات، نت بخواند. در سه سالگی، مردم متوجه شدند که او صدای عالی داشت و او در دوازده سالگی امتحان هنرستان خود را گذراند و بالاترین نمرات را در میان نامزدها کسب کرد. مخاطبان گلن را به خاطر سبک منحصر به فرد و ویژگی های عجیب و غریبش به یاد می آورند. جالب اینجاست که گلن به جای پیانو، تمرین ذهنی می کرد. او به جای اینکه فقط بازی کند، در حین اجرا هم زمزمه می کرد. گلن اصرار داشت که برای همه اجراها از یک صندلی خاص و کوچک – ساخته شده توسط پدرش استفاده کند. پایین بود، بنابراین به جای فشار دادن از بالا، کلیدها را پایین کشید. مزیت کنترل استثنایی کلیدها بود. او تا 31 سالگی فقط در کنسرت ها اجرا می کرد زیرا می خواست روی ضبط های استودیویی تمرکز کند. در طول سال ها، گلن پس از مرگ چهار جایزه گرمی را از آن خود کرد. او در سال 2013 برنده جایزه یک عمر دستاورد هنری شد.

5.ولادیمیر هوروویتز متولد:1 اکتبر 1903 درگذشت:5 توامبر 1989 اولین معلم ولادیمیر مادرش بود و شروع به تحصیل در کنسرواتوار کیف کرد. هشت سال بعد در اولین رسیتال انفرادی خود اجرا کرد. نوازندگی ولادیمیر به خاطر کیفیت صدایی که تولید می کرد و اینکه چگونه نوازندگی او می توانست تماشاگران را به وجد بیاورد خاطره انگیز بود. ولادیمیر که در آن زمان امپراتوری روسیه به دنیا آمد، تنها در 20 سالگی به شهرت جهانی دست یافت و با اجراهایی در برلین شروع شد. در نهایت او در سراسر اروپا و ایالات متحده بازی کرد و با بازی در آثار رمانتیک راخمانینوف و شوپن به شهرت رسید. اگرچه تماشاگران او را دوست داشتند، اما ولادیمیر به توانایی های او شک داشت و گاهی اوقات کسی مجبور بود او را روی صحنه فشار دهد تا از نظر فیزیکی اجرا کند. او دچار افسردگی شد و در طول زندگی حرفه ای خود برای مدت طولانی از اجرای برنامه دست کشید. با این حال، او حتی تا آخرین هفته عمرش، ضبط های زنده بسیاری انجام داد. او همچنین یک معلم پیانو بود، اما بسیار سخت گیر بود و اگر دانش آموزان پیشرفت نمی کردند، کار با آنها را متوقف می کرد.