دلیل تغییر هفت شین به هفت سین

ایرانیان باستان هفت­سین را با اشاره به عدد هفت که نشانگر هفت امشاسپند یا همان ۱۲عدد مقدس است برای روز اول بهار تدارک می‌دیدند. هفت نماد سبزه و آب برای افزودن روشنایی، آتش‌دان برای پایدار بودن، شیر برای تولد و رستاخیز، تخم مرغ نماد نطفه و نژاد، آینه برای صفا و شفافیت، سنجد برای زایش و باروری و دلدادگی، سیب برای رازگونگی و عشق، انار برای تقدس، سکه برای دارندگی و برکت و ماهی برای سپری شدن اسفند در کنار نارنج نمادی از گوی زمین، گل معطر بیدمشک نماد امشاسپند سپندارمز بودند که در سفره هفت سین مورد استفاده قرار می‌گرفتند

همچنین استفاده از نان پخته شده با هفت حبوبات، گلاب، هفت حبوبات، شکر، پنیر، خرما، شاخه‌های درخت انار، بید، انجیر، زیتون در دسته‌های سه، هفت یا ۱۲ تایی در کنار کتاب مقدس، از دیگر متعلقات سفره هفت­سین بوده. در ادامه هفت سین را در دوره‌های مختلف مرور خواهیم کرد.

برخی معتقدند که قبل از اسلام ایرانیان هفت چین داشتند. هخامنشیان هم برای عید نوروز در هفت ظرف زیبای چینی غذا قرار داده و به آن هفت چیدنی یا هفت چین می‌گفتند. برخی دیگر هم بر این باورند که ایرانیان هفت شین داشتند شامل شمع، شیرینی، شهد یا عسل، شراب، شربت، شمشاد، شقایق و شاخه نبات بوده است. البته در زمان ساسانیان نیز هفت شین یک رسم معمول در میان ایرانیان بوده و شمشاد در کنار بقیه شین‌های نوروزی، برای جاودانگی و سبزی به کار می‌رفته است. در عین حال برخی از ولایت‌ها و روستاها هفت­سین داشتند که در هفت­سینی، خوردنی‌های مختلف می‌گذاشتند که بعدها “یای” هفت­سینی حذف شد و به هفت­سین تبدیل شد

دلیل تغییر هفت شین به هفت سین همانطور که در قسمت قبل نیز اشاره کردیم در ابتدا ایرانیان پیش از اسلام و به عبارتی ساسانیان سفره خود را با نام سفره هفت شین پهن می‌کردند. این شین‌ها شامل شربت، شمشاد، شمع، شهد، شراب و شقایق بود. بعد از ورود اسلام به ایران ش*را*ب حرام شد و ایرانیان همزاد و خواهر او یعنی سرکه را بر سر سفره قرار دادند و اینگونه شد که هفت شین به هفت سین و شین به سین تغییر پیدا کرد. این سیر تحول و تغییر هفت شین به هفت­سین بود که سبب شد نمادها تغییر کنند اما ماهیت و هدف کاربرد آن‌ها تغییر نکند.