گیاهان بومی ایران

1- درخت انجیلی : یکی از بومی ترین گیاهان ایران بدون شک درخت انجیلی است. این گیاه را می توانید در نواحی کوهپایه ای البرز مشاهده کنید. لازم به ذکر است که فصل پاییز در استان های شمالی ایران، یکی از بهترین زمان های ممکن است تا بتوانید زیبایی و عظمت این گونه بومی را از نزدیک مشاهده کنید. رنگی که برگ های درخت انجیلی در فصل پاییز به خود می گیرد شامل طیف وسیعی از رنگ های مختلف نظیر قرمز، زرد، سبز، صورتی و حتی بنفش است. چوب تنه درخت انجیلی به این علت که بیش از حد سفت و محکم بوده در صنعت چوب عموما مورد استفاده قرار نمی گیرد.

2- زعفران ایران : ارزش مالی که از صادرات زعفران ایرانی به دست آمده سبب شده که این گیاه به عنوان یکی از بومی ترین گیاهان ایران، لقب طلای سرخ را به خود بگیرد. این گیاه، عموما در نواحی با آب و هوای گرمسیری همچون همدان و در برخی قسمت های گیلان پرورش داده می شود. لازم به ذکر است که زعفران، گیاهی در طب سنتی بوده که جهت درمان برخی از بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرند.

3- جام زرین : این گیاه که با اسامی دیگری همچون استرنبرجیا، سوسن دشت، نرگس زمستانه، سرده، گل حسرت زرد پاییزه و همچنین نرگس پاییزه نیز شناخته می شود یکی از بومی ترین گیاهان ایران است که تاکنون 8 گونه مختلف از آن به ثبت رسیده است. از بین این 8 گونه 3 تای آن ها که شامل جام زرین گلستان، پاییزه و کورش بوده در ایران یافت می شود. روشی که برای تکثیر این گیاه از آن باید استفاده کرد، کاشت پیاز است. لازم به ذکر است که علت نام گذاری این گیاه، شباهت مثال زدنی است که این گل با شی شبیه به یک جام دارد

4-سنبلک چالوس : یکی از نادرترین گونه از مجموعه بومی ترین گیاهان ایرانی بوده که تنها در دره چالوس می توان ردی از آن را یافت. فصل رویش سنبلک چالوس، عموما بهار بوده است . این گل به واسطه رنگ آبی و زیبایی خیره کننده ای که دارد می تواند نظر عده بسیار وسیعی را به سمت خود جلب کند. این گیاه می تواند حداکثر تا 30 سانتی متر رشد کند و از این رو کوچک به نظر می رسد

5-بنفشه ایرانی : این بنفشه گیاهی چندساله است که به صورت یک ساله و دو ساله کشت و کار می شود.به طور طبیعی در شمال ایران میروید ولی به خاطر تکثیر تجاری، امروزه در تمام نقاط ایران استفاده میشود. گل ها از محور برگ ها به صورت تکی و به ندرت جفتی ظاهر می شود. هر گل دارای ۵ گلبرگ بوده که یک گلبرگ مهمیزدار در پایین، دو عدد در بالا قرار دارند گل ها در آخر زمستان یا اوایل تا اواخر بهار به مقدار فراوان ظاهر می شوند