کمی مود

زخمِ سطحی نبود، گریه‌یِ لحظه‌ای نبود، سردرگمیِ چندروزه نبود، دردِ کم‌ عمق نبود که فوراً خوب بشه، قلبِ من بود، دوست داشتنِ عمیق بود، عشقِ واقعی بود، احساسِ ادامه‌دار بود.

آسمان تاریک و شب تاریک و من تاریکِ تاریکم از خودم دورم ولی خیلی به رویای تو نزدیکم...

من به جای همه، برای اون لبخندهایی که خیلی وقتا از روی قوی بودنت زدی بهت میگم: تو بی نظیری… این قوی بودن کار هر کسی نیست..

در ژرفای وجود خود پیش می‌روم آنجا یک نفر فریاد میزند یک نفر گریه میکند یک نفر میخندد و عده‌ی زیادی هم بی تفاوت فقط همه چیز را مینگرد

به رقص میان مرگ تنت ادامه بده نفس بگیر و به جان کندنت ادامه بده نومید نگرد، نزدیک است رسیدنت، ادامه بده