آبشار بدبختی پارت 8

چشم هام رو باز کردم.سردرد خیلی بدی داشتم.دوبار توی یه روز...واقعا که افتضاحه.یه نگاهی به دور و برم کردم توی همون اتاقی بودم که بیهوش شده بودم فقط اینکه دست هام بسته شده بودن و پاهام رو هم با زنجیر به پایه میز بسته بود.یه دختر تقریبا 16 ساله اونجا وایساده بود و پشتش به من بود.خیلی سریع اوضاع رو بررسی کردم:امکان نداشت بتونم فرار کنم اگه هم بخوام از قدرتم استفاده کنم نمی تونستم هم برای اینکه توی بازی گیر کرده ام و اینکه امکان داشت همون موقع دیپر یا میبل یا اون دختره پیداش بشه و من هم نمی خوام فرد دیگه ای بفهمه که من یه سایفرم پس تنها راه ابن بود که حرف بزنم و بفهمم کیه... بل:"تو باید یه خدمتکار باشی درسته؟نه نه نه تو خدمتکار رسمی نیستی..." دختره یکدفعه برگشت و با تعجب من رو نگاه کرد انتظار نداشت که بعد از به هوش اومدن اینقدر آروم باشم. دختر:"تو...کی؟کجا؟چطوری اینقدر سریع؟"سریع به خودش اومد و دیگه سوال نپرسید"درسته من خدمتکار اصلی نیستم مادرم خدمتکار اینجا بوده و به خاطر مغرور بودن تو و خانواده ات مرده..." پس مرده...مادرش یه خدمتکار بوده و احتمالا جایی برای زندگی هم نداشته که دخترش اینجاس "مادرت کی بوده؟"دختر آهی کشید:"اون باغبان اینجا بود و توی زمستون چون پدر و مادر خل و چل تو می خواستن برات یه جشن تولد توی اون باغ یخ زده بگیرن مادرم رو مجبور کردن توی سرما اونجا کار کنه و بیمار بشه و بمیره...همش تقصیر توئه و من می خوام ازت ا..."حرفش رو قطع کردم"آره انتقام بگیری می دونم ولی چطوری؟من رو هم به سرنوشت اون دچار کنی؟"دختر با آرامش گفت:"نه من اصلا حاضر به انجام این کار نیستم ولی می دونم توی جنگل حیوونهای زیادی هستن که منتظر غذان"سعی کردم پوزخند نزنم و یه قیافه غمگین گرفتم"وااااای نه..."

از زبان بیل:داشتم می رفتم دنبال دیپر نتونستم در اون اتاق مرموز رو باز کنم و برای باز کردنش به یه نابغه نیاز دارم البته خودم دست کمی از نابغه ندارم ولی اگه قراره از این بازی بریم بیرون باید با درخت کاج بریم.با سرعت بیشتری دویدم و خوردم به یه دختر با موهای طلایی.همون الماسی که به خاطرش توی این بازی گیر افتادیم.دختر صاف وایساد و تعظیم کرد.کاترین:"ببخشيد سینیور متاسفم..."همین که دید من کی هستم راحت وایساد و بهم چشم غره رفت:"تو برادر همون دختره از خود راضی خودخواه عجیبی؟خیلی شبیه همدیگه اید" با خشم بهش نگاه کردم ولی دیدم درخت کاج داره میاد پس اخم هام رو باز کردم و شروع کردم به صحبت:"بل توی یه اتاق زندانی شده البته نمی دونم هنوزم اونجاست یا نه ولی در اتاق یه قفل رمزی داره دیپر به کمکت نیاز دارم تا قفل رو باز کنیم بعدش خواهرم رو پیدا می کنیم و اسم اون کسی که خواهرم و بقیه خدمتکار ها رو دزدیده توی کتابی که دست اینه می نویسیم و بعدش همه می ریم بیرون" دیپر سرش رو کج کرد :"تو...وایسا..چی؟بل؟از کجا میدونی که چطوری باید؟"چقدره این سوال می پرسید...وقت نبود پس دستش رو کشیدم و به سمت اتاق رفتیم و جلوی در وایسادم"معما اینه:اون چیه که شیر رو دیوونه میکنه؟"دیپر و کاترین که دنبالمون اومده بودن رفتن توی فکر و یکدفعه کاترین گفت:"علف گربه..شیر از خانواده گربه سانانه و علف گربه باعث میشه گربه ها دیوونه بشن"رمز رو وارد کردم و وارد اتاق شدم

از زبان کوکوریکو:من:"آره دایان اون دختره یه سایفره مثل همون مثلثه که توی فیلم های ضبط شده توسط دوربین فامیلت بود"دایان با تعجب نگاهم می‌کرد شیکی هم به در تکیه داده بود و شمشیرش رو تیز می‌کرد.دایان:"حالا می خوای چه کار کنی؟به هانا و ویوی و میبل و دیپر و خانواده پاینز بگیم؟"شیکی پرست وسط بحثمون:"من سایفر ها رو میشناسم اگه اینکار رو بکنیم و بفهمن دیگه کاری از دستمون برنمیاد"شیکی راست می‌گفت اون یکی از ماهر ترین شمشیر زن ها بود و به گفته خودش تقریبا همون زمانی که بیا سایفر توی آبشار جاذبه بود اون داشت توی یه جزیره تو ژاپن با یکی دیگه به اسم لیل می جنگید البته با کمک دوستش آرتمیس.دایان:"پس چه کار کنیم؟"شیکی:"صبر می کنیم و سعی می کنیم از نقشه شون سر دربیاریم.شما ها حواستون به خانواده پاینز باشه من هم از دوستم آرتمیس می پرسم...اون همیشه می دونه باید چه کار کنه"سر تکون دادم.واقعا همین بود دوست شیکی حتی به خانواده پاینز هم توی شکست دادن بیل کمک کرده بود.

از زبان دیپر:"پس اسمت اینه؟میترا؟"دختر سر تکون داد و با نارحتی بهم نگاه کرد:"من رو..."کاترین سر تکون داد و گفت:"نه فقط اسمت برامون مهمه"اون اسم میترا رو توی کتاب خیلی خوش خط نوشت و کتاب رو بست چند ثانیه بعد یه نور کور کننده از کتاب بیرون زد و دوباره همون اتفاق افتاد.ما بازی رو برده بودیم و حالا برمیگشتیم خونه.امیدوارم عمو ها نگران نشده باشن چون اصلا حوصله نداشتم توضیح بدم چی شده و چی نشده.بعد از اینکه نور خاموش شد دور و برم دیگه یه اتاق قدیمی توی یه عمارت نبود بلکه خیابون جلوی کتابخونه بود که نور بهش می خورد و ماشین ها بعضی اوقات از توی خیابون رد می شدن.برگشتیم به آبشار جاذبه...آه راحتی کشیدم و بیل و بل رو دیدم که دارن با همه خداحافظی می کنن.پس واقعا نیاز نبود که همه کنار کتاب باشن...بازی رو گذاشتم توی جعبه و از دوقلو ها خداحافظی کردم.بیل و بل هم رفتن سمت یه پسر که توی یه ماشین سفید نشسته بود و لبخند شومی داشت.کاترین هم سوار لیموزین شده بود و داشت پاسیفیکا رو به خاطر اینکه با همچین آدم هایی دوست شده سرزنش می کرد.با ی رو برداشتم و رفتم سمت همون جایی که بازی ساز بود

**تصویر شیکی**:"پس داری میگی موقع ورود به بازی ذات واقعی همه رو میشه؟" بازی ساز که یکسری مهره های شطنج رو تمیز می‌کرد سر تکون داد:"بله عزیزم.اگه یه هیولا تغییر شکل داده باشه درست همون لحظه شکل واقعی و ذاتش مشخص میشه...ببینم مرد جوون...تو یه همچین فردی دیدی؟" بازی رو تحویلش دادم:"آره دیدم...دو نفر رو هم دیدم"از چادر رفتم بیرون. امکان نداره بل به سایفر باشه...تازه تنها سایفر که وجود داره بیل سایفر،شیطان مثلثیه...یعنی ممکنه؟؟؟