آبشار بدبختی پارت 5

از زبان دیپر: یکرفعه در باز شد و یه دختر کوچیک اومد داخل تقریبا هم قد میبل بود ولی دو تا بال داشت و ظاهرش خیلی شیطانی بود. دختر:"به هوش اومدی؟اسم من کاساندرا هست می خوای باهام بازی کنی؟" با تعجب بهش نگاه کردم:"از دیدنت خوشحالم کاساندرا ولی باید با دوستام از اینجا برم " کاساندرا:"کجا میخوای بری ؟بیا تا با هم بازی کنیم."دست من رو گرفت و منو دنبال خودش به بیرون از اتاق کشید با اینکه دختر کوچولویی بود ولی زور زیادی داشت. دستم رو محکم میکشیدم تا بتونم از دستش فرار کنم ولی اصلا نمیتونستم.توی راهرو ها حرکت میکردیم و مدام به سمت چپ و راست می‌پیچیدیم .از یه پیچ دیگه رد شدیم که

از زبان بل:به سمت یکی از درها رفتم و دستم رو گذاشتم روش.الان تنها چیزی که باید نگرانش میبودم این بود که ملکه شون رو بیدار نکرده باشن.یه نفس عمیق کشیدم و دستگیره در رو کشیدم و در رو باز کردم.پشت در به جای یه دیوار آجری یه راهروی طولانی بود از توی چارچوب در رد شدم و منتظر موندم تا اون دختره صورتی هم دنبالم بیاد.کوکوریکو:"وای خدا چ_چطوری ؟؟" :"چطوری مهم نیست الان مهم اینه که..."یکدفعه یه دختره با موهای سیاه و قرمز که دو تا بال داشت رو دیدم که از توی یه راهروی دیگه اومد به سمت ما پشت سرش هم دیپر رو دنبال خودش می کشید.تا ما رو دید وایساد"دو نفر دیگه برای بازی پيدا شدن امروز چه روز خوبیه..."با ترس بهش نگاه کردم اون دختره کاساندرا ملکه خدمتکار ها بود.می تونستم از قدرتم استفاده کنم چون این شکلی همچی او میرفت و نقشه به هم می خورد پس باید از یه راه دیگه وارد عمل میشدم ولی آخه چطوری.یه نگاه سریع به دور و برم انداختم و یه شیشه پر از آب‌نبات دیدم وقت نبود فکر کنم ببینم که آیا میشه یا نه ولی دیگه وقت نبود سریع پریدم سمت شیشه و از کنارش یه جاروی دسته بلند هم برداشتم

اول از همه جا و رو پرت کردم به سمتش اون هم با دو تا دستش جارو رو گرفت و دست دیپر رو ول کرد.دیپر هم از این فرصت استفاده کرد و دوید سمت کوکوریکو همینکه حواس کاساندرا پرت شد شیشه آب‌نبات رو پرت کردم سمتش و شیشه شکست و آب‌نبات ها پخش زمین شدن .این کار فقط عصبانیتش می‌کرد ولی در حد زمان خریدن برامون خوب بود به کوکوریکو و دیپر اشاره کردم تا دنبالم بیان :"دیپر میدونی بقیه رو کجا زندانی کرده؟"دیپر:"آره میدونم از این طرف" دیپر توی راهروها حرکت می‌کرد و ما هم پشت سر میرفتیم بلاخره به اتاقی رسیدیم که دایان و ویوی توش بودن خوشبختانه دایان بیدار شده بود و سعی می‌کرد ویوی رو بیدار کنه دایان:"دیپر، کوکوریکو و تو.."با خشم به من نگاه کرد و دوباره ویوی رو تکون داد تا بیدار بشه .آهی کشیدم و رفتم سمتش از توی کوله پشتی یه بطری آب در آوردم و خالیش کردم رو ویوی.ویوی یکدفعه به هوش اومد و جیغ کوتاهی کشید.داشت نفس نفس می زد و می خواست دوباره جیغ بکشه که دستش رو محکم کشیدم و بلندش کردم:"باید همین الان از اینجا بریم می دونم باید از کجا خارج بشیم"شروع کردم به دویدن نمی خواستم ازم سوال بپرسن که چطوری و اینکه نمی خواستم کاس پیدامون کنه.بعد از 5 دقیقه دویدن از اون خونه عجیب اومدیم بیرون. دایان:"تو چطوری راه خروج رو میدونستی؟؟" :"وقتی می خواستیم بیایم تو از یکی از نگهبانها شنیدم.ولی الان مهم اینه که از اون خرابه اومدیم بیرون." دیپر سر تکون داد :"خب...ام..ممنون که مارو نجات دادی...اینا همش تقصیر منه من...من نباید..."حرفش رو قطع کردم:"تقصیر تو نیست تقصیر ایچک نیست تو که خبر نداشتی قراره این اتفاقا بیفته."دیپر لبخندی زد و گفت:"نظرتون چیه که بریم رستوران سوزان و یه چیزی بخوریم؟"همه یه بله بلند گفتن ولی:"ببخشید دیپر مد نمی تونم بیام به برادرم قول دادم همینکه راز رو کشف کردیم برگردم خونه. و البته در جواب سوالی که می خوای بپرسی آره من برادر دارم.. فعلا خداحافظ بعدا میبینمت"

وقتی به اندازه کافی ازشون دور شدم یه آه بلند کشیدم بلاخره از شرشون راحت شدم نمی دونم چرا بیل منو مجبور کرده بود که اینکار رو کنه مگه دختر عمو و پسر خالم چقدر کار دارن که نمی تونن یه همچین کار ساده ای بکنن.وقتی رسیدم خونه بیل دهانش رو باز کرد تا سوال پیچم کنه ولی جلوش رو گرفتم و فقط گفتم:"توی دردسر افتادیم موریگان و بچه هاش بیدار شدن"و رفتم طبقه بالا توی اتاقم که استراحت کنم و بیل رو با یه عالمه سوال تنها گذاشتم