7 اسلاید پست توسط: عاشق موسیقی🎻 انتشار: 2 ماه پیش 36 مرتبه انجام شده گزارش ذخیره در مورد علاقه ها افزودن به لیست
برای آشنایی با سورنا سردار بزرگ ایرانی این پست را تا انتها بخوانید.
سورنا یا سورن (رستم سورن پَهلَو) (۸۲–۵۳ پیش از میلاد) فرزند آرخش (آرش) و ماسیس سپهبد ایران در زمان اشکانیان که با وجود عمر کوتاهش از شهرت خاصی در میان مردم باستان برخوردار بودهاست. او یکی از برترین فرماندهان اشکانی در طول تاریخ بود.
سورنا از خاندان سورن، یکی از هفت خاندان معروف دوره اشکانی، بود که قلمرو آنها در سیستان قرار داشت. واژه سورن در زبان پهلوی اشکانی بهمعنای نیرومند به کار میرفت و این خاندان وظیفه تاجگذاری شاه پارت را بهطور موروثی بر عهده داشتند. مورخان عهد باستان سورنا را سرداری قدبلند، خوشسیما با موهای بلند، خردمند، قدرتمند، جنگجو و شجاع توصیف کردهاند. منابع تاریخی بهعلت تعلق او به خاندان سورن او را در قدرت و دلیری بیمانند دانستهاند.
در برخی منابع گفته شدهاست که او به شیوه جنگجویان پیشین، پیشانیبندی بر پیشانی خود میبست؛ همچنین طبق توصیف مورخان، بسیاری از ویژگیهای او که از سرزمین سیستان برخاسته بود با ویژگیهای رستم دستان مشترک است. به این جهت برخی از پژوهشگران او را با رستم دستان، قهرمان حماسی فردوسی در کتاب شاهنامه، یکی دانستهاند
پلوتارک از اسپهبد سورنا به عنوان «بلندقدترین» و «خوشچهرهترین» مرد زمان خود یاد کردهاست.
رستم سورن پهلو، معروف و مشهور به سورنا ، در سال ۸۲ پیش از میلاد در سیستان، قلمرو خاندان سورن به دنیا آمد و در سال ۵۳ پیش از میلاد درگذشت. مورخان نام پدر او را آرش و نام مادرش را ماسیس ذکر کردهاند. از اوایل زندگی سورنا اطلاعات دقیقی در دست نیست؛ اما از متون باستانی ایران چنین برمیآید در دوره کودکی او در عهد حکومت ارد اول بود و در عصر پادشاهی مهرداد چهارم اشکانی به درجه سپهبدی دست یافت؛ سپس در دوره حکومت ارد دوم، فرمانده جنگ ایرانیان با روم شد. سورنا در دوره شاهی ارد دوم از لحاظ ثروت و شهرت، بعد از شاه اشکانی قرار داشت و هنگام تاجگذاری شاه، بهعلت جایگاه خانوادگی خود در خاندان سورن، تنها کسی بود که اجازه داشت کمربند پادشاهی را برای شاه ببندد. او همچنین بهعلت متحد کردن مردم سیستان برای پشتیبانی از شاه اشکانی در جنگ با روم نقش مهمی در تحولات سیاسی عصر خود داشت.
سورنا با وجود عمر کوتاهی که داشت، از شهرت زیادی در بین مردم برخوردار شد. او که شهر سلوکیه را به تصرف خود درآورد. وی اولین کسی بود که بر بالای دیوار سلوکیه برآمد و کسانی که از شهر دفاع میکردند را به زیر افکند. سورنا در این دوره بیشتر از ۳۰ سال نداشت؛ با این وجود به احتیاط و خردمندی مشهور بود و با استفاده از همین ویژگیها بر کراسوس، سردار روم غلبه کرد؛ اما شاه بهجای پاداش نیک به سورنا، وی را نابود کرد.
ژولیوس سزار ، کراسوس و پومپه از فرمانروایان بزرگ روم بودند که سرزمینهای این کشور را بهصورت مشترک اداره میکردند. آنها در سوم اکتبر سال ۵۶ قبل از میلاد تصمیم گرفتند به ایران حمله کنند. کراسوس که فرمانروای شرق روم بود برای گسترش دولت روم در آسیا قصد حمله به ایران و کشور هند را داشت. کراسوس در دوره پادشاهی ارد دوم که از سال ۳۸ تا ۵۸ پیش از میلاد به طول انجامید، ناگزیر به رویارویی با دولت ایران شد. او که از سوی سنا برای این کارزار انتخاب شده بود، استان سوریه را که جزئی از خاک اشکانی محسوب میشد، گرفت و دست به کشتاری وحشتناک در آن زد. کراسوس پس از استقرار در سوریه، پادگانهایی در آن برپا کرد. سفیری از سمت ارد دوم به نزد کراسوس آمد و از او خواست خاک ایران را ترک کند؛ اما سردار روم پاسخی سخت به او داد و اعلام کرد بهزودی سلوکیه را هم تصرف میکند. سربازان رومی سوریه و عراق که به توانایی رزمی سربازان ایرانی واقف بودند و میدانستند جان سالم به دربردن از تعقیب ایرانیان کار آسانی نیست، از جنگ با ایرانیان هراس داشتند. پارتها تیروکمانهایی داشتند که رومیها با آن آشنا نبودند و با نیرویی تیراندازی میکردند که سرعت آن برای سربازان غیرایرانی قابلمشاهده نبود. اسلحه جنگی آنها همه چیز را میشکست و هیچ وسیلهای قدرت مبارزه با آن را نداشت. باوجود این بیم و هراس، کراسوس که قول همراهی آرتاوازد، پادشاه ارمنستان را گرفته بود، از رود فرات گذشت و برای پیشگیری از عقبنشینی و گریز سربازانش، فرمان داد پل فرات را پشت سر آنها ویران کنند.
سورنا که از لحاظ ثروت، جایگاه و شهرت بعد از ارد دوم، شاه اشکانی قرار داشت، به واسطه پیروزی در جنگ حران، به قدرت و محبوبیت ویژهای در بین مردم دست یافته بود. او پیش از پیروزی در جنگ نیز به واسطه جایگاه خانوادگی خود در روز تاجگذاری شاه، کمربند پادشاهی را به کمر ارد بست و او را به تخت پادشاهی نشاند. سورنا در هنگام فتح سلوکیه و شکست رومیان تنها ۳۰ سال داشت؛ اما ارد، شاه وقت ایران بهجای اینکه او را ارج نهد و به او پاداش پیروزی در جنگ بدهد، به او حسادت کرد و دستور قتل او را داد. سورنا با پیروزی بر روم که در آن زمان در دوره اوج اقتدار بود و شکستهای چندانی را تجربه نکرده بود، نام خود را در تاریخ ایران باستان ماندگار کرد؛ اما شاه اشکانی بهجای اهدای پاداش، جانش را ستاند. مطالعه تاریخ ایران نشان میدهد که سورنا تنها کسی نیست که به این سرنوشت دچار شد؛ بلکه نمونههای زیادی از این دست رجال توانمند و خردمند بودهاند که بهعلت ترس و حسادت شاه از محبوبیت آنها بین مردم، مورد غضب شاه قرار گرفتهاند.
7 اسلاید
1
نتیجه
مجموع امتیاز شما
امتیاز
تعداد پاسخ صحیح
تعداد پاسخ غلط
درصد صحیح
شما به درصد سوالات پاسخ درست دادید
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
43 لایک
درخواست ویژه شدن بده حتما میشه
این انتشار مجدد خورده درخواست دادم رد شده
پدر منم اسمم رو از همین سردار ایرانی انتخاب کرد
بابت امتیاز یه دنیا مرسییی
جبران میکنممم
خواهششش
🫶🏻🍭جهت حمابت🫶🏻🍭