-اختلال دیوژن چیست؟

سندرم دیوژن، یا سندرم شلختگی یک اختلال شخصیتی است که باعث خود غفلتی مفرط، شلختگی خانگی، جامعه گریزی، بی‌تفاوتی و انباشته کردن ناخواسته آشغال می‌شود. مبتلایان به این سندرم ممکن است علائم روان گسیختگی دیگری را نیز بروز دهند.

معمولاً از این سندرم با نام «احتکار» یاد می‌شود و یکی از اختلالات روانی است که بیشتر از سایر اختلالات برداشت اشتباه از آن شده است. این سندرم نام خود را از فیلسوف یونانی، دیوژن از سینوپه گرفته است. زمانی سخن از سندرم دیوژن در میان است؛ معمولاً با علائمی نظیر میل شدید به جمع کردن کالاهای به ظاهر تصادفی شناخته می‌شود که فرد بعداً به آن‌ها وابستگی عاطفی پیدا می‌کند.

این سندرم معمولاً با علائمی مانند میل شدید به جمع کردن کالاهای به ظاهر تصادفی شناخته می‌شود که فرد بعداً به آن‌ها وابستگی عاطفی پیدا می‌کند. افراد مبتلا به سندرم دیوژن علاوه بر احتکار غیرقابل کنترل، اغلب نسبت به خود و دیگران به شدت بی‌توجه می‌شوند، ترک اجتماع می‌کنند و از رفتار و عادت خود شرم نمی‌کنند. این اختلال در بین افراد مبتلا به جنون و افرادی که در یک مقطع از زندگی طرد و ترک شدند یا محیط خانوادگی ثابتی نداشتند شایع است.

سندرم دیوژن اغلب با بیماری‌های روانی از جمله اسکیزوفرنی، اختلال وسواس اجباری (OCD)، افسردگی، زوال عقل و اعتیاد به ویژه اعتیاد به الکل همراه است و در این صورت کنترل بیمار بسیار دشوارتر است، همچنین سندرم دیوژن گاهی اوقات در افراد میانسال نیز تشخیص داده می‌شود.

افراد مبتلا به سندرم دیوژن علاوه بر احتکار غیرقابل کنترل، اغلب نسبت به خود و دیگران به شدت بی توجه می‌شوند و ترک اجتماع می‌کنند در حالی که از رفتار و عادت خود شرم نمی‌کنند. این اختلال در بین سالمندان، افراد مبتلا به جنون و افرادی که در یک مقطع از زندگی طرد و ترک شدند یا محیط خانوادگی ثابتی نداشتند

علائم اصلی از جمله انباشتن بیش از حد وسایل، خانه‌های کثیف و بهداشت شخصی ضعیف است. افراد مبتلا به سندرم دیوژن از زندگی و جامعه نیز خارج می‌شوند. آنها اغلب به تنهایی زندگی می‌کنند و وضعیت خانه‌هایشان و مراقبت نکردن از خود را اقدامی اشتباه نمی‌دانند. این شرایط ممکن است منجر به بیماری‌هایی مانند پنومونی یا حوادثی مانند آتش سوزی شود.

در حال حاضر، هیچ دارو یا مورد درمانی شناخته یا توصیه شده خاصی برای کنترل و درمان سندرم دیوژن وجود ندارد. داروهای تجویز شده برای دیگر اختلال‌های پزشکی امکان دارد علائمی مانند پارانویا یا مانیا را در شخص دچار سندرم دیوژن کاهش دهد و عوامل روانشناختی هم امکان دارد مورد توجه قرار گیرد، چرا که آنها اغلب به توسعه یا ادامه سندرم منجر می‌شود، البته درمان‌های روان پزشکی تهاجمی یا مشاوره هم در برخی مواقع ضروری است. این درمان‌ها در کنار دیگر سیستم‌های حمایتی طراحی شده برای درمان دلایل زیربنایی سندرم بهترین نتیجه را خواهد داشت. به عنوان مثال سرویس‌های نظافت و مراقبت شخصی می‌تواند شدت علائم سندرم کاهش دهد.