آبشار بدبختی پارت 6

بل:به نظرم این رو برای آرتمیس بگیرم واقعا به یه چراغ مطالعه نیاز داره. من:آرتمیس؟ بل:یکی از فامیل هام نیومده آبشار جاذبه ولی عاشق اینه که بیاد اینجا. داشت چراغ مطالعه که شبیه به گربه بود رو بررسی کرد که یکدفعه یه نفر دست هاش رو گذاشت روی چشم های‌ بل. اون یه پسر با موهای سیاه و چشم های‌ طلایی و کاملا شبیه به بل بود.بل:می دونم تویی بیل.من خیلی سریع میفهمم پس تلاش نکن. اون پسر دستش رو از روی چشم های‌ بل برداشت و با بی حوصلگی گفت:تو چطوری میفهمی؟من اینبار حواسم بود با یه میزان فشار متفاوت چشم هاتو بگیرم...تو خیلی رومخی یه نگاهی به من کرد و گفت:تو باید دیپر باشی من بیل هستم برادر دوقلوی بل.دستش رو آورد جلو و من هم دستش را گرفتم:از آشنایی خوشبختم بیل. بل:بیل تو اومدی اینجا چی کار؟فکر کردم می خوای بمونی خونه بیل:حوصله ام سر رفته بود در ضمن هر هفته که یه بازارچه برای فروشنده های ماورالطبیعه و عجیب و غریب که چیز های عجیب می فروشند برگزار نمی کنند.یه نگاهی به چراغ مطالعه توی دست بل که دو تاوش پشمالوی شبیه به گوش های گربه داشت انداخت:اینو برای آرتمیس می خوای؟ بل:آره. یه کیف پول چرمی از توی کیفش درآورد و رو به فروشنده کرد:من این رو می خرم قیمتش...

فروشنده نذاشت تا بل حرفش رو تموم کنه و چراغ مطالعه رو از دستش کشید و با کلی ادا و اطوار دادش به یه دختر مو طلایی که کنار بل وایساده بود فروشنده:بفرمایید خانم نورث وست.یکی از بهترین جنس هامون هست و یکی از بهترین ویژگی هاش اینه که گوش هاش تکون میخوره البته فقط این نیست و با توجه با احساسی که دارید رنگ نورش رو عوض میکنه. با تعجب برگشتم و به دختر نگاه کردم اول فکر کردم پاسیفیکا است ولی اون نبود.موهاش رو بافته بود و خیلی خودشیفته تر به نظر میرسید بل:هی خانم شما حق ندارید این کار رو بکنی من اول می خواستم اون رو بخرم فروشنده:ببخشید بچه ولی خانم نورث وست زودتر اون رو خزیدند اگه بخواید میتونید بقیه جنس هامون رو بخرید. بل با عصبانیت به اون دختره نگاه کرد:تو...تو حق نداری این کار رو بکنی دختره مو طلایی خود شیفته...اون چراغ مطالعه برای دخترعمومه اون دختره برگشت به سمت بل و با خودشیفتگی نگاش کرد:اول از همه این دختر مو طلایی خود شیفته اسم داره دوما تو کی هستی که می خوای یه همچین چیزی رو بخری کسی مثل تو لیاقت نداره یه همچین چیزی رو به کسی هدیه بده بل از عصبانیت قرمز شده بود:من لیاقت ندارم... بهت نشون میدم کی لیاقت داره وی نداره من خیلی از استاد های شطرنج رو شکست دادم و می تونم یه قا.تل رو خیلی راحت تشخیص بدم اونم فقط با یکمی اطلاعات در ضمن چرا یه دختر مثل تو باید برای من تعیین تکلیف کنه که لیاقت چی رو دارم و لیاقت چی رو ندارم؟؟ دتتر:تو خیلی بامزه ای...من خیلی باهوش تر از تو هستم بل:ثابت کن دختره خودشیفته دختر:منو کاترین نورث وست صدا کن اگه هم که میخوای بهت ثابت کنم که خیلی باهوش تر از تو هستم بای تا یه مسابفه بدیم بل:باشه خانم نورت وست حالا چه مسابقه ای کاترین:نورث وست نه نورت وست.هر مسابقه ای که تو بخوای. راس ساعت شیش بیا کنار کتابخانه تا باهم مسابقه بدیم اگه که من بردم تو باید دوهفته خدمتکار بشی و اگه تو بردی من هرکاری که بخوای رو برات میکنم بل:پس ه مسابقه ای که من بخوام و اگه من بردم دو هفته میشم خدمتکار و اگه تو بردی هرکاری که من بگم رو بلافاصله بعد از مسابقه برام انجام میدی؟هومم خوبه...قبوله پس راس ساعت شیش کنار کتابخونه کاترین:درسته میبینمت بازنده.کاترین با خودشیفتگی از اونجا رفت تا به بقیه مغازه ها سر بزنه بل هم اونجا از شدت عصبانیت قرمز شده بود

بیل:روحیه رقابت طلبی و کمال‌گرایی بل فعال شده وقتی اینشکلی بشه هیچ چیزی نمی تونه جلوش رو بگیره تا مسابقه نده و برنده نشه من با تعجب به بل نگاه کردم که داشت فکر می‌کرد و پاهاش رو به زمین می‌کوبید.بهش نمی‌خورد که اینقدر ثابت کردن این که بهترینه براش مهم باشه بل:باشد یه بازی صفحه ای پیدا کنیم که سخت باشه و معمایی یجوری که اون نورث وست نتونه منو توش شکست بده...توی بازارچه باید یه نفر باشه که اونا بازی های فکری جادویی یا معمولی بفروشه.. یه نگاهی به دور و بر انداختم و چشمم به یه چادر افتاد که جلوش یه تابلو بود که با خط بد روش نوشته بودند:"معما و رقابت تا ابد"من:بل،فکر کنم یه همچین مغازه ای پیدا کردم.به اون چادر اشاره کردم.با یه پوزخند شیطانی زد و من و بیل رو کشید سمت چادر. چادر خیلی قدیمی و بزرگ بود و روش با انواع پر و پارچه های رنگی و پوست حیوانات پوشیده شده بود و ظاهر به هم ریخته ای داشت ولی داخل چادر خیلی مرتب تر بود و حس خوبی به آدم میداد.تعداد زیادی جعبه بازی های فکری به ترتیب رنگ روی هم چیده شده بودند و تعدادی مهره شطرنج روی زمین چیده شده بودند چند تا پرده نازک نارنجی و قرمز هم روی بعضی از ستون هایی که از جعبه ساخته شده بودند افتاده بود وسط همه‌ی این ستون ها و مهره ها یه زن با موهای خاکستری و سربند نارنجی نشسته بود.زن وقتی ما رو دید لبخند گرمی زد و از جاش بلند شد.

***:خوش آمدید به چادر رقابت من بازی ساز هستم کمکی از دستم بریماد؟بازی خاصی می خواستید؟ یه بازی جادویی که شما را مجبور کنه فکر کیند و راز کشف کنید؟یا یه بازی که شما رو به مبارزه دعوت کنه؟ بل:خب...ما یه بازی معمایی میخوایم مثل داستان های آگاتا کریستی ولی متفاوت که کمی هم سخت باشه بازی ساز:پس می خواید با کسی رقابت کنید؟ به اطراف چادر نگاه کرد و از روی یک از ستون ها یک جعبه قدیمی چوبی برداشت بازی ساز:این یه بازی عالی و جادوییه.توی بازی یکسری افراد غیب شدند و شما باید دلیل این اتفاق و کسی که پشت این ماجرا است رو پیدا کنید.هرکس که زودتر دلیل این اتفاق و کسی که پشت این اتفاقات است رو پیدا کند برنده است. بل و بیل نگاهی به هم انداختند.بیل شانه بالا انداخت و گفت:بازی جالبی به نظرم می تونی توی این بازی اون دختر رو شکست بدی.خانم بازی ساز ما این بازی رو میخریم قیمتش چقدره؟ بازی ساز:قیمتی نداره فقط بازی کنید و لذت ببرید.بازی رو میده به بیل و با لبخند نگاهمون میکنه:مطمئنا لذت می برید و قطعا یه روزی برمی‌گردید تا اون رو پس بدید حالا برید و بازی رو شروع کنید. بازی ساز ما رو از چادرش بیرون میکنه و در چادر رو می بنده من:رفتار عجیبی داشت... بل:درسته ولی عوضش یه بازی عالی پیدا کردیم که من توش عالی هستم می تونیم تا ساعت شیش قوانین رو کامل یاد بگیرم و استراتژی بچینم که چطور یشکستش بدم

ساعت شش کتابخانه: بل:پس مترجه شدی که بازی چطوریه؟ کاترین:آره متوجه شدم آماده ای که شروع کنیم؟ بل:آره من و بیل و وندی و پاسیفیکا و سوز و ویوی و هانا و میبل جلوی کتابخونه نشسته بودیم و می خواستیم بازی کاترین و بل رو تماشا کنیم.بل و کاترین هرکدوم یه مهره انتخاب کردند و توی صفحه گذاشتند بل مهره یه دختر که لباس هایی شبیه به اشراف زاده ها داشت انتخاب کرد و کاترین مهره یه دختر عینکی رو انتخاب کرد.همین که مهره هاشون رو توی صفحه بازی گذاشتند یک دسته کارت از وسط صفحه بازی بیرون اومد و شروع به درخشیدن کرد نور سفید و طلایی که از دسته کارت پخش می شد شدید و شدید تر شد تا جایی که دیگه هیچ چیزی نمی دیدیم و هیچی حس نمی کردیم. آخرین چیزی که دیم این بود که چشم های‌ بل و بیل مثل چشم های‌ بیل سایفر شد و کمی بعد دوباره به شکل عادی برگشت بعد از اون دیگه نه چیزی دیدم و نه چیزی حس کردم.مثل این بود که توی یه تاریکی مطلق شناور باشم بعدش یه نقطه کوچک نور دیدم....