ꜱᴜɢᴜʀᴏ ɢᴇᴛᴏ

سوگورو گتو از غیر-جادوگران متنفر است و اغلب آن‌ها را «میمون» خطاب می‌کند. او باور دارد که جادوگران نژاد برتر و مرحله‌ی بعدی تکامل بشریت هستند. سوگورو مدعی بود که این میمون‌ها تنها به درد جمع آوری پول و جمع آوری نفرین می‌خورند.

در مقابل سوگورو عمیقا به کاربران نفرین متحد خود اهمیت می‌دهد و از فرماندهان خود به عنوان خانواده یاد می‌کند. هر یک از آن‌ها امیدوارند که روزی گتو پادشاه جهان جوجوتسو شود. سوگورو حتی با جادوگران جوجوتسو نیز مودب است، اگرچه این رویکرد بیشتر در یکی از شخصیت‌های جعلی او دیده شده است. او با هدف کشتن یوتا اوکوتسو در آینده تظاهر به دوستی کرد.

سوگورو برای یوتا توضیح داد که جادوگران در پارادوکسی زندگی می‌کنند که در آن قدرتمندها بر ضعیف‌ها حکمرانی می‌کند. او اعتقاد داشت که جادوگران جوجوتسو بدون هیچ تقدیری برای خدمت به غیر-جادوگران زندگی می‌کنند، و این که بشریت مانع تکامل خود شده است و این تکامل با کشتن تما غیر-جادوگرها می‌تواند تحقق یابد. پس از شکست دادن همکلاسی‌های یوتا، سوگورو شروع به گریه کرد چرا که از دیدن همکاری جادوگران جوان برای محافظت از یکدیگر خوشحال بود. او با لبخندی دیوانه‌وار فریاد زد که این دنیایی است که او آرزویش را دارد. سوگورو ادعا کرد که دوست ندارد یوتا را بکشد اما برای چشم‌انداز آینده‌اش چاره‌ای نداشت.

سوگورو در لحظات پایانی عمرش به ساتورو گفت که نمی‌تواند در چنین دنیایی خوشحال باشد، در حالی که به دوران حضور خودشان در دبیرستان جوجوتسو فکر می‌کرد. سوگورو حتی گفت که ساتورو باید در پایان او را نفرین کند، اما پس از تمام این اتفاق‌ها همچنان پیوندی بین آن‌ها وجود داشت.