دفترچه خاطرات سیاه p¹

حرف هایم را کسی نمی فهمد ...در سکوتی تیره اشک میریزم و دیوانه ورا می خندم ...

همه به من می نگرند کارهایم را زیر نظر دارند ...نمی دانم چرا ولی اسرار دارند که من نباید هیچ اشتباهی انجام دهم .... هرچه که در خودشان نیست می خواهند به اجبار در من پرورش دهند ....

خسته از تکرار روز ها هر شب کسی در من فریاد می‌زند که تمامش کنم و دگر این زندگی پر از آدم های دروغین را ادامه ندهم .‌..

ولی باز هم ستاره ها در بین افکار خسته ام مرا به خواب دعوت می کنن ... مرا با خود به هم نشینی رویا هایم می برن .. و صبح بیدار می شوم و دوباره تکرار ....