باغ‌های‌معلق‌بابل؛

باغات معلق بابل تنها مورد از  لیست عجایب هفتگانه است که هنوز هم مکان دقیق آن مشخص نشده است و از آن به عنوان شاهکاری باستانی در علم مهندسی یاد می شود. باغات معلق بابل در واقع مجموعه ای صعودی از انواع درختان، درختچه ها و گل ها بوده است که همگی در ردیف هایی بر روی طبقات مختلف ساختمان کاشته شده بودند! در واقع برای درک باغات معلق، باید جنگلی را در میان سازه های مرتفع تصور کنید! گویند باغات معلق چون پهنه سبزی بر روی کوهی از آجر بوده و در شهر باستانی بابل ساخته شده بودند. 

بنا بر داستان ها و افسانه ها، بخت نصر دوم باغات معلق بابل را در شهر باستانی بابل و برای ملکه خویش آمیتیس ساخته است. آمیتیس شاهزاده سرزمین ماد بود و از آن روی به ازدواج بخت نصر دوم درآمد تا پیوند نیکویی باشد با هدف صلح و صفا میان دو امپراتوری. پس از گذشت مدتی، آمیتیس که به آب و هوای خشک منطقه میان رودان عادت نداشت، دچار بیماری شد و بخت نصر برای بازگشت سلامتی همسر خود دستور به ساخت باغات معلق بابل داد. بابل یکی از شهرهای اصلی تمدن کهن میان رودان بوده که امروزه در نزدیکی شهر حله عراق قرار می گیرد. تنها منبعی که در آن مستقیما به باغات معلق اشاره شده، یک کتاب از کشیشی بابلی به نام بروسوس است که در 290 سال پیش از میلاد مسیح نوشته شده و توضیحاتی را درباره باغات معلق بابل شرح داده است. بر طبق گفته های بروسوس این باغات را بُخت نصر دوم که در سال های 605 تا 562 پیش از میلاد در منطقه میان رودان حکومت می کرد، ساخته است. با این حال، امروزه هیچ منبع نوشتاری بابلی در مورد باغات معلق وجود ندارد و شواهد باستان شناسی چندان مطمئنی مبنی بر وجود این باغات در بابل یافت نشده است. 

گفته می شود ابتدا قصری باشکوه ساخته شد و باغات بر روی آن احداث شدند، هر طبقه گیاهی و هر ردیف بوته ای.  از آن جا که هیچ نشانه ای فیزیکی از وجود باغات معلق در بابل یافت نشده، برخی معتقدند که باغات معلق بابل از اساس داستان و افسانه اند و نوشته هایی که در وصف باغات معلق به زبان های یونانی و رومی از افرادی چون استاربون، دیودور سیسیلی و کوینت کورس وجود دارد، همگی تنها روایتی رویایی و ایده آل از باغات شرقی بوده اند.  از آن جا که بابل شهر خشکی بوده، طبیعتا منبع تأمین آب باغات بابل، آب باران نبوده است. از طرفی رود فرات در نزدیکی شهر بابل قرار داشته و امکان آن وجود دارد که از آب آن استفاده شود، اما نکته اصلی اینجاست! برای انتقال آب رود فرات به قصر بابل، بالا بردن آب به سطوح مختلف و در نهایت آبیاری مجموعه عظیم گیاهان باغ، وجود یک سیستم آبیاری پیچیده الزامی بوده است. بخشی از چالش سیستم آبیاری طی کردن مسیر طولانی میان رود تا قصر و البته انتقال به سطوح بالاتر، دیگر بخش دشوار کار بوده است. 

گفته می شود ابتدا قصری باشکوه ساخته شد و باغات بر روی آن احداث شدند، هر طبقه گیاهی و هر ردیف بوته ای.  از آن جا که هیچ نشانه ای فیزیکی از وجود باغات معلق در بابل یافت نشده، برخی معتقدند که باغات معلق بابل از اساس داستان و افسانه اند و نوشته هایی که در وصف باغات معلق به زبان های یونانی و رومی از افرادی چون استاربون، دیودور سیسیلی و کوینت کورس وجود دارد، همگی تنها روایتی رویایی و ایده آل از باغات شرقی بوده اند.  از آن جا که بابل شهر خشکی بوده، طبیعتا منبع تأمین آب باغات بابل، آب باران نبوده است. از طرفی رود فرات در نزدیکی شهر بابل قرار داشته و امکان آن وجود دارد که از آب آن استفاده شود، اما نکته اصلی اینجاست! برای انتقال آب رود فرات به قصر بابل، بالا بردن آب به سطوح مختلف و در نهایت آبیاری مجموعه عظیم گیاهان باغ، وجود یک سیستم آبیاری پیچیده الزامی بوده است. بخشی از چالش سیستم آبیاری طی کردن مسیر طولانی میان رود تا قصر و البته انتقال به سطوح بالاتر، دیگر بخش دشوار کار بوده است. 

گفته می شود ابتدا قصری باشکوه ساخته شد و باغات بر روی آن احداث شدند، هر طبقه گیاهی و هر ردیف بوته ای.  از آن جا که هیچ نشانه ای فیزیکی از وجود باغات معلق در بابل یافت نشده، برخی معتقدند که باغات معلق بابل از اساس داستان و افسانه اند و نوشته هایی که در وصف باغات معلق به زبان های یونانی و رومی از افرادی چون استاربون، دیودور سیسیلی و کوینت کورس وجود دارد، همگی تنها روایتی رویایی و ایده آل از باغات شرقی بوده اند.  از آن جا که بابل شهر خشکی بوده، طبیعتا منبع تأمین آب باغات بابل، آب باران نبوده است. از طرفی رود فرات در نزدیکی شهر بابل قرار داشته و امکان آن وجود دارد که از آب آن استفاده شود، اما نکته اصلی اینجاست! برای انتقال آب رود فرات به قصر بابل، بالا بردن آب به سطوح مختلف و در نهایت آبیاری مجموعه عظیم گیاهان باغ، وجود یک سیستم آبیاری پیچیده الزامی بوده است. بخشی از چالش سیستم آبیاری طی کردن مسیر طولانی میان رود تا قصر و البته انتقال به سطوح بالاتر، دیگر بخش دشوار کار بوده است. 

با این حال، اگر باغات معلق وجود داشته اند، احتمالا در اولین قرن میلادی از میان رفته اند. استفانی دالی، محقق تمدن های کهن غرب آسیا معتقد است که به احتمال زیاد و بنا بر شواهد موجود، باغات معلق اصلی در شهر نینوا و به هنگام حکومت سناخریب، پادشاه آشوری ساخته شده است. در واقع استفانی دالی، زمان ساخت باغات معلق را 704–681 سال پیش از میلاد مسیح می داند. 

برای انتقال آب دو فرضیه پیش روی ماست: 1- پمپ زنجیره ای: پمپ زنجیره ای شامل دو چرخ بزرگ است که بر بالای هم قرار گرفته اند و با زنجیری به یک دیگر متصل شده اند. بر روی زنجیره ها سطل هایی آویخته وجود دارد و در پایین چرخ، استخری از آب. هنگامی که چرخ ها چرخانیده می شوند، سطل ها به درون استخر آب فرو رفته، پر آب شده و به بالا منتقل می شوند. وقتی که سطل ها به چرخ بالایی رسیده، گرفته شده و در استخری در سطح بالاتر خالی می شوند و این چرخه ادامه پیدا می کند. پس از آن آب درون استخرها با باز شدن دریچه های استخر، به درون کانال های آب جاری شده و بدین طریق جوی های مصنوعی آب در میان باغ به جریان در می آید.  2- پمپ پیچشی: راه محتمل دیگر برای انتقال آب، استفاده از پمپ پیچشی بوده است. امروزه این روش به نام پیچ ارشمیدس معروف است، اما باید بدانید این روش خیلی پیش تر از ارشمیدس نیز مورد استفاده بوده است. پیچ ارشمیدس در واقع لوله ای مارپیچ است که با سطح افق زاویه ۴۵ درجه داشته و از آن برای بالا کشیدن آبهای زیرزمینی و آبیاری زمین ها استفاده می شود. نحوه کار این پیچ به گونه ای بود که یک سر لوله درون آب قرار می گرفت و سر دیگری به سطح بالاتر وارد می شود. درون این لوله پره هایی پیوسته و در انتهای لوله نیز یک دستگیره وجود داشته است.