هنوز همونم(پارت 5)

*سایا* با بُهت به چشمانش خیره شدم. چشمانش کدر شده بودند...دستش را روی دهانم گذاشت و گفت:«لطفا سایا... فقط بهم گوش بده... نمیخوام منو بپذیری... فقط گوش کن... خواهش میکنم...» لحظه خشمم را فراموش کردم... دلم برای آ.غ.و.ش گرمش تنگ شده بود... قلبم داشت از شدت محکم تپیدن از جا در میامد... سر تکان دادم...

آرکا شروع کرد:«من نمیخواستم تو رو قربانی قرار بدم... هنوزم نمیتونم بهت بگم چرا و چطور... چون اجازه شو ندارم... من قول دادم به تو نگم کی پشت این ماجرا بوده...فقط...میخوام منو ببخشی... حرفایی که بهت میزدم دروغ نبود... همشون واقعی بودن و ن واقعا د.و.س.ت.ت داشتم و البته که دارم...نمیدونم الان چی میخوای بگی... هر چی بگی حق داری...میدونم به عنوان کسی که میتونستی بهش تکیه کنی، ناامید کننده بودم... ولی من مجبور بودم... تو خودت خوب شرایط شغلی مونو میدونی...پس فقط..ازت میخوام روی حرفام فکر کنی... دیگه نمیتونستم تحمل کنم و بهت نگم...اگه قرار باشه...قرار باشه تا ابد باهام اینطوری رفتار کنی... ترجیح میدم حقیقت رو بدونی و بعد اینطوری رفتار کنی...حداقل عذاب وجدان من کمتر میشه...» بعد چند ثانیه خیره شدن به چشمانم، دستش را از روی دهانم برداشت... هنوز هم فاصله خیلی خیلی کمی بین مان بود و به دیوار چسبیده بودم... بعد چند ثانیه، عقب رفت و زمزمه کرد:«ببخشید...» دستی به موهایش کشید... نگاهش کردم... آن پسر مغرور داشت از من عذرخواهی میکرد؟! کمی روی حرف هایش فکر کردم... اگر واقعا تصمیم او نبوده باشد چی؟ اگه تقصیر او نباشد چی؟ هنوز د.و.س.ت.ش داشتم؟ احساسات مختلفی داشتم و نمیتوانستم چیزی بگویم...

فقط توانستم بگم:«بعد از اینکه اون قاچاقچی ها رو دستگیر کردیم...اگه زنده موندم...حرف میزنیم...» نگاهم کرد:«میخوام برای آخرین بار ازت بخوام اینکارو نکنی...بدون تو...» حرفش را قطع کردم:«من میرم...میرم و پیروز برمیگردم... اون موقع وقت زیادی برای حرف زدن داریم...» از کنارش رد شدم و به سمت در رفتم. بدون اینکه برگردم گفتم:«حالا اگه میشه کلید خونم رو بده.» کلید را از جیبش در آورد و سمت من گرفت... آن را گرفتم ولی محکم نگه ش داشته بود... زمزمه کرد:«فقط مراقب خودت باش...» سر تکان دادم و بعد کلید را ول کرد... سری تکان دادم و بعد، وارد خانه شدم.

ناظرجونم مرسی که تایید میکنی چون خیلی زحمت کشیدم براش :))))) امیدوارم لذت برده باشین دوستان :)