عشق در نفس هام...

میخواهم حرف هایی را که در قلب دیوانه یک عاشق مانده است بر روی کاغذی بنویسم، اما کاغذ مچاله می شود...پس ان را اینجا مینویسم تا هرگز نه پایمال و نه مچاله شود!

عشق...جمله ایست که قلب هر کس را به تپش می اندازد ولی اینبار، قلب من را از کار انداخته است؛

شاید من هم مبتلا به هاناهاکی شده ام؛ کسی چه میداند؟ شاید روزی بخاطر گل ها جان بدهم؟ (ی تست در مورد هاناهاکی میسازم حتما بخونیدش)

او همچنان میخندد و من در غم خنده های او در گوشه ای، اشک میریزم...کاش میتوانستیم کنار هم بخندیم. اما هیچ گاه نمیفهمد!که من از دور به لبخند هایش نگاه میکنم:)

من اکنون روبرویش هستم، اما او چگونه مرا نمیبیند؟ چرا اینگونه مرا دور می اندازد؟ مگر چه کم داشتم؟

مدتی بعد با سرفه های تزیین شده ام، همراه سوسن های عنکبوتی، روی تختم خودم را پیدا کردم. اخر چگونه اینطور شد؟ اطرافم پر از گل های آبی رنگ بود؛ رنگ مورد علاقه اش!

ناگهان خودم را در سرزمین ارواح پیدا کردم، اصلا من از اول هم اینجا بوده ام!روحی سرگردان که به دنبال معشوقه اش، به این سو و آن سو می رفت؛که در نهایت، با جنازه ی خودش روبرو شد...