ضرب المثل های تیکه دار

از اون ماست کل عباس، چشام دید و دلم خواست. (این ضرب المثل درباره شخص هوسبازی به کار می‌رود که هر چه ببیند، دلش بخواهد.)

از اون نترس که‌های و هو داره، از اون بترس که سر به تو داره. (یعنی: آن کسی که سر به زیرتر است، آب زیر کاه‌تر است.)

از این حسن تا آن حسن صد گز رسن. (اشاره به دو چیز ظاهراً مشابه که از نظر ارزش و مقام تفاوت زیادی با هم داشته باشند.)

از تو عباسی، از من رقاصی. (یعنی: تو پول بپرداز. من هر کاری که تو گفتی، انجام می‌دهم.)

از خر می‌پرسی چهارشنبه کیه؟ (کنایه از آدم‌های ابله که از آن‌ها انتظار فکر کردن و پاسخ درست دارند.)

از درد ناعلاجی به گربه می‌گه خانوم باجی. ( وقتی که به ناچار مجبور به پذیرش چیز یا کس دیگری بشوند، این ضرب المثل را به کار می‌برند.)

از نخورده بگیر، بده به خورده. (یعنی: آدم‌های دارا حریص‌تر هستند.)

اسب و خر را که یک جا ببندند، اگر هم بو نشوند هم خو می‌شوند. (این ضرب المثل درباره اهمیت دوستی و تأثیر دوستان بر یکدیگر به کار می‌رود.)

افاده‌ها طبق طبق، سگ‌ها به دورش وَق و وَق. (معمولا سگ‌ها به طرف ژنده‌پوش بی چیز پارس می‌کنند؛ بنابراین کسی که تازه به جایی رسیده، نمی‌تواند نزد کسی که سابقه فقر و بی‌نوایی‌اش را می‌داند، فخر فروشی کند.)

افاده‌ها طبق طبق، سگ‌ها به دورش وَق و وَق. (معمولا سگ‌ها به طرف ژنده‌پوش بی چیز پارس می‌کنند؛ بنابراین کسی که تازه به جایی رسیده، نمی‌تواند نزد کسی که سابقه فقر و بی‌نوایی‌اش را می‌داند، فخر فروشی کند.)

اگه پشیمونی شاخ داشت، فلانی شاخش به آسمان می‌رسید. (کنایه از پشیمانی بسیار)

اگه تو مرا عاق کنی، من هم ترا عوق می‌کنم. (این ضرب المثل درباره کسانی به کار می‌رود که مرتبا سر هر موضوع کوچکی فرزندان خود را به عاق تهدید می‌کنند.)

اگه خیر داشت، اسمشو می‌گذاشتند خیرالله. (منظور انسان‌هایی است که خیرشان به کسی نمی‌رسد.)

اگه دعای بچه‌ها اثر داشت، یک معلم زنده نمی‌موند. (این ضرب المثل را در پاسخ به کسانی به کار می‌برند که می‌گویند دعای بچه‌ها مؤثرتر است.)

اگه روت نمی‌شه غربیل بگیر جلوت. (به تمسخر به کسی می‌گویند که از انجام کاری یا رفتن به جایی و یا در بیان مطلبی بی‌مورد و بی‌دلیل خجالت بکشد.)

انگور خوب نصیب شغال می‌شه. (کنایه از دختران زیبا که دچار شوهران زشت و بد اخلاق می‌شوند.)

این همه چریدی دنبه‌ات کو؟ (این ضرب المثل درباره انسان‌های پرمدعا و بی خاصیت به کار می‌رود.)

آدم گدا، اینهمه ادا؟ (یعنی: انسان فقیر نباید زیاد ناز داشته باشد.)

آستین نو بخور پلو. (یعنی: این آدم پولدار نیست که احترام دارد؛ بلکه مال و اموالش باعث احترام می‌شود.)

بزک نمیر بهار می‌یاد، کمبزه با خیار می‌یاد. (یعنی: به کسی و عده‌های دور و دراز دادن.)

تنبل مرو به سایه، سایه خودش می‌آیه. (کنایه به آدم‌های تنبل که دوست دارند همه چیز دم دستشان باشد و هیچ زحمتی نکشند.)