زنان موفق جهان

فلورانس تایتینگل، پرستار فلورانس عاشق مسافرت، ریاضیات، علم و جمع اووی اطلاعات بود. او هر وقت به شهر جدیدی سفر میکرد، جمعیت، تعداد بیمارستان ها و وسعت انجارا یادداشت میکرد. فلورانس پرستاری خواند و پرستار خیلی خوبی شد. به نحوی که دولت او را برای مدیریت بیمارستان مخصوص سربازان مجروح به ترکیه فرستاد. فلورانس به محض ورود، به جمع اوری و بررسی اطلاعات مورد نیاز پرداخت. او دریافت که که م.ر.گ بیشتر سربازان بخاطر عفونت ها و مریضی های بیمارستانی است، به همین دلیل همیشه مطمن میشد همه ی کارمندان دست هایشان را بشورند و همه چیز را تمیز نگه دارند. او شب ها با چراغی در دستش، میان مجروحان میرفت و به انها امید و انگیزه میداد. فلورانس به بانویی با چراغ شهرت یافت.

مارگارت همیلتون، دانشمند رایانه دختری که بود به نام مارگارت که توانست انسان را به ماه بفرستد! مارگارت کامپیوتر ها را به خوبی میشناخت. او وقتی بیست و چهار ساله بود، عضو ناسا شد. او این شغل را به خاطر کمک به هسر و دخترش انتخاب کرد. مارگارت مهندس و رهبر گروهی بود که با برنامه نویسی برای فضا پیمای اپولو ۱۱ فرود بی خطر بر سطح ماه را ممکن ساختند. در ۲٠ جولای ۱۹۶۹ درست دقایقیقبل از آنکه اپولو ۱۱ سطح ماه را لمس کند، رایانه با پیام خطا مواجه شد و ماموریت در خطر افتاد؛ اما خوشبختانه مارگارت رایانه را طوری تنظیم کرده بود که روی برنامه اصلی تمرکز کند و چیز های دیگر را نادیده بگیرد. اپولو ۱۱ بی خطر بر روی سطح ماه فرود امد؛ این خبر با این جمله به جهان مخابره شد: این گامی کوچک برای بشر و خیزی بلند برای بشریت است، اما باید بدانیم این عملیات بدون برنامه نویسی های یک زن انجام نمیشد: مارگارت همیلتون

ماری کوری، دانشمند روزی روزگاری در لهستان، مدرسه اب مخفی وجود داشت که به دانشگاه شناور معروف بود. در آن زمان دولت بسیار سختگیرانه رفتار میکرد و به هرکسی اجازه تحصیل نمیداد، دختران هم به هیچ وجه حق ورود به دانشگاه را نداشتند. ماری و خواهرش از دانشجویان دانشگاه شناور بودند، اما از این که همیشه باید مخفی درس بخوانند خسته شده بودند. آن ها روزی شنیدند در پاریس دانشگاهی وجود دارد که دختران هم میتوانند در آن تحصیل کنند. بنابراین تصمیم گرفتند به فرانسه بروند. ماری شیفتهفلزات و آهن ربا بود؛ او کشف کرد بعضی از مواد معدنی خاصیت رادیو اکتیو دارند و اشعه های قدرتمندی تولید می کنند به باعث میشود در تاریکی بدرخشند. ماری برای بررسی این مواد آن هارا روی اتش قرار می داد و تصفیه میکرد و تمام شب را بیدار می ماند تا درخشش انهارا تماشا کند. از این اشعه ها برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده میشود؛ ولی، ر عین حال خطرناک هم هستند. ماری و همسرش موفق شدند دو عنصر رادیو اکتیو پولونیوم ( به افتخار لهستان ) و رادیوم شدند. ماری کوری به سبب کارهایش دو جایزه نوبل دریافت کرد. او میتوانست از کشفیاتش پول زیادی بدست بیاورد، اما ترجیح آن هارا رایگان در دسترس همه قرار دهد.

هلن کلر، فعال مدنی و نویسنده دختری به نام هلن بود که به علت تحمل تب بسیتر سخت، شنوایی و بینایی اش را از دست داده بود. مادر هلن یک روز او را به مدرسه مخصوص نابینایان برد؛ معلم توانا و خوش ذوقی به نام آنه سالیوان با آن ها ملاقات کرد و تصمیم گرفت به هلن کوچک، صحبت کردن یاد بدهد. آنه با خودس فکر کرد چطور میتوان به همچین شخصی که نه چیزی میشنود و نه چیزی میبیند، صحبت کردن یاد داد؟ او فهمید با از حس لامسه هلن استفاده کند، طولی نکشید که هلن کم کم تلفظ و بیان کلمات را یاد گرفت. او حتی زبان های مختلفی مانند فرانسوی، آلمانی، لاتین و یونانی را فرا گرفت. هلن در دفاع از حقوق افرادی که ناتوانی جسمی دارند، سخنرانی های زیادی کرد. او به کل دنیا سفر کرد تا صدایش به کل جهان برسد. او بدون دیدن و شنیدن موفقیت های زیادی کسب کرد، بهتر نیست ماهم دست به کار شویم؟

آن ماکوسینسکی، مخترع دختری بود که شب ها نمیتوانست درس بخواند، زیرا در خانه برق نداشتند. روزی دوستش، آن، به دیدنش رفت و باهم درباره این مشکل صحبت کردند. آن، در ساختن وسایل مختلف توانایی خاصی داشت و مخصوصا شیفته ترانزیستورها بود؛ دستگاهایی که جریان الکتریسته را تنظیم میکنند. آن، به دوستش گفت:«کاش میتوانستم لامپی اختراع کنم که از بدنت انرژی بگیرد. به هر حال بدن ما، روزانه مقدار زیادی انرژی به صورت گرما از دست میدهد.» دختر ها خیلی هیجان زده شده بودند « فقط تصور کن این اختراع عملی بشه، چقدر ادم میتونه صاحب برق بشه!» آن، در حالی که در ان زمان ففط پانزده سالش بود، تجربه زیادی در زمینه قطعات و تعمیر انها داشت. بنابراین، کار کردن روی چراغ قوه رمز الودش را شروع کرد و اسمش را چراغ توخالی گذاشت؛ زیرا چراغ قوه را به وسیله یک لوله آلومینیومی توخالی ساخته بود.