هجو شعرا به هم

هجو چیست؟ هجو همون دیس بازی خودمونه که شعرا بجای دیس بازی یا دیس بهش هجو میگفتن و همدیگه رو زیر سوال میبردن

هجو گفتن در زمان قدیم لزوما شعر نبوده و میتونه نثر هم باشه عبید زاکانی زن مجدالدین همگر، شاعری که با عبید بگو مگو های شاعرانه داشته رو بی نصیب قرار نمیده که من یک نثر رو اینجا قرار میدم: «مجد همگر زنی زشت رو در سفر داشت روزی در مجلسی نشسته بود غلامش دوان دوان بیامد که خواجه خاتون به خانه فرود آمد گفت کاش خانه به خاتون فرود آمدی!»

هجوی«لبیبی»(قصیده سرای مشهور نیمه اول قرن پنج هجری) که در سوگ فرخی(شاعر دربار غزنویان) بوده عنصری(اونیکی شاعر دربار) رو هجو میکنه (البته به روش محترمانه) هجوی لبیبی به عنصری: گر فرخی بمرد چرا عنصری نمرد؟ پیری بماند دیر و جوانی برفت زود فرزانه‌ای برفت و ز رفتنش هر زیان دیوانه‌ای بماند و ز ماندنش هیچ سود پی نوشت:معنیش واضحه

هجو گفتن زمان نمیشناسه حتی شاعر 500 سال پیش رو هم(که زیر خاکه بنده خدا) هجو میکنن (نسخه ی کاملش تو گوگل هست که تقریبا همه ی سایت ها فحش هاش رو سانسور کردن)

هجو های دیگه ای مثل هجو حکیم طالعی توسط سنایی، هجو رشید وطواط توسط خاقانی و... رو هم میتونید خودتون ببینید(به دلایلی خیلی از هجو هارو نمیتونم بذارممم😔👌)