دریا باش ...! دریا سنگ هایی را که به سویش پرتاب میکنند را چنان در آغوشش گم میکند که سنگ از خاطر می برد از کجا آمده ! دریا باش ...! پرابهت و عمیق و آرام ...

. آسمان قسمت ما بود ڪـه بی بال شدیم... دل به فریاد سپردیم ولی لال شدیم... ما به این حنجره ڪـفتیم ڪه لب وا نڪند عاقبت پاے سڪـوت دلمان چال شدیم...!!

صبورتر‌شده‌ام.. نه‌چون‌قوی‌ترم، چون‌فهمیده‌ام‌ بعضی‌چیزها، ارزش‌واکنش‌ندارند. نه‌چون‌بی‌اهمیت‌اند؛ چون‌دیگر‌توانش‌را‌ندارم. چراغی‌در‌من‌خاموش‌شده.. نه‌اتفاقی،‌نه‌ناگهانی..! آهسته،‌با‌هر‌بار‌بخشیدن، با‌هر‌بار‌نادیده‌گرفتن، با‌هر‌بار‌امیدوار‌بودن‌بی‌دلیل. و‌حالا،فقط‌سکوت‌مانده‌ و‌تاریکی‌ای‌ که دیگر‌نمی‌ترساندم. چون‌از‌نور‌خود‌گذشته‌ام.

زندگی خلاصه‌ایست از: ‹ ناخواسته به دنیا آمدن ، ناگهان بزرگ شدن، مخفیانه گریستن، دیوانه‌وار عشق ورزیدن و عاقبت در حسرت آنچه دل می‌خواهد و منطق نمی‌پذیرد مردن ›

به دنیا نیامده‌ایم که چوب قضاوت به دست بگیریم و سر هر راه و بی‌راهی مردم را قضاوت کنیم. ما مرکز دنیا نیستیم، حتی اگر این به نظرمان برسد. ما لبریز از اشتباهات و کمبود‌هایی هستیم که دیگران را به خاطرش تحقیر می‌کنیم…

«اشکها را پشت لبخندی مخفی میکنیم که خیلی درد میکند، و هیچکس نمیفهمد ما را درد همین نفهمیدن میکشد؛نه زخمها.» -•سهراب سپهری