در یک روز آفتابی ...

تابستون بعدی قرار بود پر از دیدار باشه، پر از خنده‌های جا مونده، پر از لحظه‌هایی که قولش رو داده بودی. گفتی تابستون بعدی می‌بینمت... ولی تابستون اومد، و تو نبودی. نه صدایی، نه پیامی، نه ردپایی از اون وعده‌ی ساده که برای من، همه‌چیز بود. فقط یه فصل گرم گذشت، با دل سردی که منتظر موند و موند... و آخرش فهمید که بعضی قول‌ها فقط برای دلخوشی‌ان، نه برای وفا. تابستون بعدی اومد، ولی تو نه... و من موندم با خاطره‌ی یه جمله، که هر بار توی ذهنم تکرار می‌شه: "تابستون بعدی می‌بینمت..." ولی تابستون بعدی نبود